COVID-19 in Salamanca: Een studentenstad zonder studenten

Als ik dit verhaal probeer te schrijven, ben ik sprakeloos. Ik kan alleen maar denken aan clichés, dus... wat kan ik je vertellen over het Coronavirus, dat je nog niet eerder hebt gehoord? Waarschijnlijk niets. Maar ik kan u wel het verhaal vertellen van mijn stad, Salamanca, en hoe het door het virus is aangetast. Spanje is zwaar getroffen, dus dit is ons verhaal en zo is het allemaal begonnen.

Een surrealistische situatie

Deze situatie is officieel begonnen op 13 maart. Niemand kon zich voorstellen wat er daarna zou gebeuren. Het leven was normaal: ik ging elke dag naar de universiteit (ik ga naar dit prachtige gebouw dat op Zweinstein lijkt), ik had biertjes met vrienden, ik werkte zelfs in het weekend. We hadden natuurlijk wel gehoord van de epidemie, maar die was begonnen in China, dat zo ver weg is! Het was niet mogelijk dat het hier zou komen.

Van Italië naar Spanje: de opsluiting begint

Op de een of andere manier is het echter gelukt om Noord-Italië te bereiken. Ik heb mijn Erasmus in Padova gedaan: al mijn vrienden daar zaten al thuis opgesloten. En hoewel er in Salamanca al een universiteitsstudent besmet was met het virus, geloofden we het nog steeds niet echt. Toch kreeg ik op 12 maart, toen ik het laatste boek dat ik had geleend weer op de bibliotheekplank legde, de indruk dat het nog lang zou duren voordat ik dat weer kon doen. En jongen, had ik gelijk. De volgende dag kregen we het nieuws: de universiteit ging dicht! Toen kondigde de regering aan dat we (minstens) twee weken in quarantaine zouden blijven.

Studenten verlaten de stad, de lokale bevolking haast zich naar de supermarkten

In een paar uur tijd veranderde Salamanca in een ware exodus. Zie je, het is de stad van de studenten, dus de meeste haastten zich naar hun ouders. De laan van het busstation was gevuld met het geluid van rollende koffers. Salamanca, de Spaanse studentenstad, had de meeste van hen verloren. Alle anderen, de echte salmantino's, renden naar de supermarkten en kregen genoeg te eten om het drie of vier weken vol te houden. Dat was zowel triest als komisch. Comic was de dame die een volle kar met yoghurts kocht. Comic was ook de obsessie voor toiletpapier! Comic was de snelheid waarmee de schappen van de supermarkt volledig leeg raakten. Ik denk dat iemand hier ooit eens een antropologische studie over zou moeten doen, het zou zeker interessant zijn!

De quarantaine begint

En zo begon de vreemdste periode van ons leven: de quarantaine. In de loop van deze dagen heb ik veel memes ontvangen over hetzelfde onderwerp. Bij het kijken naar een film over de apocalyps (zeg maar Walking Dead of zoiets), dacht je altijd aan jezelf die zwaar bewapend was, daarbuiten tegenover de vijand, vechtend voor je leven. In plaats daarvan, om deze situatie te overleven, hoef je alleen maar thuis te blijven.

Het virus begint zich te verspreiden

Dit was echter slechts het eerste deel. Toen begonnen de doodskrachtcurves te tonen. Elke dag sterven er meer en meer mensen aan het Coronavirus. Plotseling waren er honderden, en duizenden waren officieel geïnfecteerd. En dit ding dat surreëel was begonnen, werd al snel te realistisch. We begonnen allemaal van vrienden en familie te horen dat mensen daadwerkelijk geïnfecteerd waren: velen waren al in het ziekenhuis opgenomen, terwijl anderen met grootouders echt ziek waren, die het uiteindelijk niet haalden. Wij jongeren dachten echter nog steeds: "dat is oké, het bereikt alleen oude mensen, het zal me niet lukken". We hadden het weer eens mis: jonge politieagenten, artsen, begonnen er ook aan te sterven.

Hoe kunnen we de mensen in nood helpen?

Dit betekende dat het enige wat we konden doen om te vechten was thuis te blijven. Dat betekende dat degenen onder ons wier banen niet essentieel waren voor de samenleving, geen geld meer verdienen. Maar we moeten nog steeds belastingen, huur, hypotheek betalen... Dat heeft voor zoveel gezinnen een catastrofe betekend. Ouders die met net genoeg leefden, kunnen ineens niet meer voor hun kinderen zorgen. Voedselbanken en liefdadigheidsorganisaties werken hard om hen te helpen, maar ze hebben meer bijdragen nodig. Als je er iets aan wilt doen, zijn hier een paar links die openstaan voor donaties:

Voedselbank van Salamanca:

Cáritas:

Onthoud dat alles nuttig kan zijn, of het nu gaat om een kleine donatie of zelfs om voedsel. U kunt ook vrijwilligerswerk en hulp vinden waar het op dit moeilijke moment het meest op prijs wordt gesteld.

Salamanca is voor het eerst in zijn lange geschiedenis leeg...

Salamanca, een historische stad, heeft veel epidemieën gekend, maar ik betwijfel of de straten er ooit zo leeg hebben uitgezien. Het hoofdplein is voor het eerst in zijn lange leven zonder mensen. Normaal gesproken is er ALTIJD iemand op het Plaza Mayor van Salamanca, ongeacht het tijdstip van de dag. Omdat Salamanca vol met studenten zit, lijkt het een beetje op New York: de stad die nooit slaapt.

Plaza Mayor de Salamanca

Plaza del Corrillo, 37002 Salamanca, Spain

Hetzelfde geldt voor de gevel van de universiteit: het maakt niet uit wanneer je gaat, je vindt er altijd wel iemand die op zoek is naar het kikkersculptuur.

University of Salamanca

Patio de Escuelas, 1, 37008 Salamanca, Spain

Pasen is geannuleerd

En hoe zit het met Pasen? Voor het eerst in onze tijd geen feestjes, ja, ik overdrijf niet. Geen mis, geen processies. Als ik deze metafoor mag gebruiken, de enige processies van deze dagen vinden plaats voor de supermarkt, terwijl ze in grote rijen wachten.

Beste lezer, blijf veilig!

De laatste dagen worden de cijfers steeds beter. Er vallen nog steeds honderden doden per dag, maar we lijken de piek te hebben gepasseerd. We zien het licht aan het eind van de tunnel, zoals het cliché zegt. En dat hebben we alleen bereikt door thuis te blijven. Beste lezer, als je het geluk hebt om in een land te leven waar het Coronavirus nog niet sterk heeft toegeslagen, hoor dan mijn advies. Ik weet dat het ver lijkt, maar het komt er wel. Dus wees voorzichtig: blijf zo lang mogelijk thuis, gebruik handschoenen, draag maskers. Weer de clichés! Nou ja, er worden immers clichés gemaakt als iets in veel gevallen echt blijkt te zijn. En COVID-19 is te echt geweest in China, Italië, Spanje, de VS. Dus wees voorzichtig, wees thuis, wees veilig!