Kyaiktiyo Balancing Stupa: Myanmar's heiligste heiligdom

Stel je voor dat René Magritte architect is en boeddhist. Stel je voor dat hij in plaats van zijn fixatie op zijn verdronken moeder, haar vredig liet reïncarneren en zich concentreerde op het aanbidden van Boeddha door een stoepa te maken van natuurlijk gesteente, die de zwaartekracht evenzeer tart als de omgekeerde bergen in zijn schilderijen. Kyaiktiyo is wat hij gemaakt zou hebben, waarschijnlijk. Maar ja, de oude Birmezen zijn er ook zonder hem perfect in geslaagd. Het heiligdom van Kyaiktiyo, een reusachtig rotsblok dat onzeker op de rand van een klif balanceert, is een van de heiligste boeddhistische bouwwerken in Myanmar en een "must-see" voor toeristen - voor de verandering, en terecht.

Het verhaal van Kyaiktiyo

Wat kan voorkomen dat een enorme rots die op een afgrond balanceert, omvalt en als een kanon van de helling rolt, en onderweg misschien een paar ongelukkige pelgrims verplettert? Wat kan het voor eeuwen stabiliseren, misschien wel voor altijd? Cement? Niet met zijn massa. En er is geen cement - kijk goed, en je zult kleine takjes zien die tussen de kei en het rotsblok zijn gestoken, en die heel lichtjes buigen als de rots zachtjes heen en weer schommelt. Nee, de enige kracht die tot deze taak in staat is, is het gewicht van een enkele haar - een haar van Heer Boeddha zelf. Volgens de legende liep er eens een rondtrekkende kluizenaar langs met het haar van Siddhartha Gautama in zijn eigen vlecht gevlochten. De plaatselijke koning, een machtig magiër, vroeg de wijze het heilige relikwie aan hem en zijn volk na te laten. Dit verzoek werd ingewilligd op één voorwaarde - de koning zou een rots in de vorm van het hoofd van de kluizenaar moeten vinden, er een stoepa bovenop bouwen en het haar daarin verankeren. De koning gebruikte vervolgens zijn bovenmenselijke krachten om een geschikte steen op de bodem van de zee te vinden, deze naar de top van een berg te brengen en het perfecte evenwicht ervan te waarborgen door het heilige haar precies op de juiste plaats te leggen.

Een bezoek aan Kyaiktiyo

De legendarische tempel van Kyaiktiyo is een bedevaartsoord, geen toeristische trekpleister, en er komen is een deel van de boetedoening. Houten banken van passagierstrucks, de enige openbare voertuigen die de bodem van de berg bereiken, zijn duidelijk goed voor de ziel, zo niet voor het lichaam. De één uur durende klim naar de top is waarschijnlijk goed voor beide. Of anders, als u zich een koloniale heer voelt (of een zwakke oude ruïne), kunt u een paar dragers inhuren om u in een draagstoel naar boven te dragen - u ziet ze bij de ingang. De hele bergtop is, zoals gebruikelijk in sacrale plaatsen in Myanmar, een mengeling van een gebedshal en een kermis - heiligdommen klauteren op elkaar, en verkopers verkopen van alles, van snacks en drankjes tot talismannen en vreemde traditionele geneesmiddelen (zoals ingemaakte poten van luipaardkatten) tussendoor. Een opmerkelijke schrijn is Kyaukthanban, een andere vereerde natuurlijke rots - men gelooft dat het de magische vliegende boot van die tovenaar-koning is, die in steen veranderde na het voltooien van zijn heilige zoektocht.

Rond Kyaiktiyo

Het gebied rond Kyaiktiyo is landelijk en zeer authentiek, zelfs voor Birmese begrippen. Het is ook bergachtig, met goede wandelmogelijkheden. De uitzichten vanaf de vele heuveltoppen zijn al even (en buitengewoon) mooi. Natuurlijk heeft geen van de heuveltoppen unieke balanceerrotsen, hoewel u wel andere stupa's kunt tegenkomen. Er is een waterval in de buurt en een paar oude kloosters. De dorpjes in de omgeving zijn perfect voor iedereen met etnografische belangstelling en voor fotografen, uiteraard. Er rijden hier nog steeds meer ossenkarren dan pick-uptrucks. De landbouw en de activiteiten langs de rivier zijn niet veel veranderd sinds de dagen van het koninklijke Birma, en over het algemeen is het verkennen van deze streek niet minder opwindend dan een bezoek aan Myanmar's heiligste plaats.

Kyaiktiyo Stupa

Myanmar (Burma)