Teatr Współczesny

Tadeusz Nyczek

Hedendaags heette eerst Kamer en werd net na de oorlog in Lodz opgericht. Toen alle theaters in 1949 werden genationaliseerd, werd de band overgebracht naar Warschau en sindsdien leeft Mokotowska 13 als een Hedendaags. Hoewel het werd gesticht door vier kunstenaars en in die set regeerde hij enige tijd, was in de eerste plaats geassocieerd met de naam van Erwin Axer, een van de grootste makers van naoorlogse theater. Het idee van de Hedendaagse moest niet intellectueel worden losgekoppeld van het Westen toen er een politieke gehechtheid aan het Oosten. Dit betekende dat men zich zo hedendaags mogelijk moest richten op de Europese literatuur en cultuur, die anders de naam van het theater rechtvaardigden.

Maar er was meer aan de hand: niet intern geïnternaliseerd worden, blootgesteld worden aan mentale malfeasance. Niet alleen het publiek in Warschau begreep het snel, en de tientallen jaren tot de Hedendaagse waren mensen die probeerden niet te vergeten dat ze zich meer konden veroorloven dan toestemmen in de gemeenschappelijkheid van het leven in het grijze socialisme. Jarenlang was het een theater in de beste zin van het woord. Hij exposeerde grote literaire kunst in uitstekende regie en de best mogelijke gietstukken. Er ging geen tekst door de fluitjes van de fanbase van de regisseur en hij zette zijn hoofd niet op waar hij op wilde staan. Professioneel vakmanschap, wijze literatuur - in tijden van cardiovasculaire sterfte was het de bouw van eilanden van spiritueel verzet. Veel premières gingen naar de Geschiedenis van het Grote Theater. Becketts "Waiting for Godot" (1957), "Artur Ui's Career", Brecht (1962 - met briljant Tadeusz Lomnicki), Mrozek's Tango (1965 en 1997), "Master and Margaret" van Boelgakov (1987) Fragmenten van een veel groter geheel. Vanaf 1981 Hedendaagse Maciej Englert, voortzetting en uitbreiding van de programmeerlijn Axer. Het was de meest turbulente van de twintigste eeuw in de geschiedenis en in dit hele naoorlogse Polen. "Solidariteit," krijgswet, dan vrijheid en regime verandering veegde over het land als een tornado, omverwerpen van principes, vermengen van concepten, het veranderen van de regels van het gemeenschapsleven. Door deze stormen hebben de tijdgenoten zoals iedereen verminkt, maar als een van de weinigen hoefde hij geen beroep te doen op iets, zich voor niets te verontschuldigen, alles af te snijden. Vandaag de dag kan het niet meer zo'n rol vervullen als het vroeger was - een brug tussen ons en de wereld. Alles gaat langzaam, de wereld is open, daar kunt u voor kiezen.

Maar sommige dingen worden niet oud: intelligentie, zoals professionaliteit en goede intuïtie. Hedendaagse sterren actrices nog steeds, hoewel hun voormalige grootheden zijn niet levend - Łomnicki, Mrozowska, Mikołajska, Fijewski, Wołonąko, Ludwiżanka, Gordon-Gorecki, Tsjechowicz.

Maar Maja Komorowska, Marta Lipińska, Krzysztof Kowalewski en Janusz Michałowski werken hier nog steeds. Er zijn nog steeds voorstellingen die een keer moeilijk te krijgen zijn. En dit is een van de weinige theaters in Polen die geen publiek heeft, alleen een loket. Er is een grote klassiekers en het laatste nieuws, van sociale drama's tot de grappigste klucht.

Wie wil geven zijn dagelijks leven stress aan de kleedkamer en ademen aan anderen, beter geordende lucht, laat hem Mokotowska 13.