Paden op de kliffen rond Praia da Adraga

Ik heb onlangs met mijn ouders en zusje een rustige wandeling gemaakt over de kliffen van Praia da Adraga. Het was een kans om te genieten van het uitzicht op de kliffen en het omringende landschap van het dorp Almoçageme, een prachtig en weelderig gebied aan de kust van Sintra. Hier is een beschrijving van die kleine strandwandeling. Neem het als inspiratie voor uw bezoek aan Sintra!

Praia da Adraga

RG38+P3 Colares, Portugal

Het is het einde van de ochtend, rond het middaguur. De lucht is volledig bedekt in een lichte nevel, maar we voelen nog steeds de hitte van de zon. Het weer is niet wat je zou verwachten voor een stranddag, maar rond hier de ochtenden zijn meestal als dit, en de wolken moeten openen over de lunch tijd. Het is ook het perfecte weer voor een wandeling, niet te warm, niet te bewolkt.

Vanaf de hoofdweg beginnen we onze wandeling langs het pad dat enkele meters voor de strandparkeerplaats begint. Er staat een kleine houten plakkaat op, waarop "Cabo da Roca" staat, en een mozaïek waarin staat dat het pad "Caminho do Vale dos Lírios" heet, wat "pad van de lelievallei" betekent. Onmiddellijk wordt het vrolijke geluid van de zingende vogels merkbaar. Er is ook een sterk aroma van de bloemen die af en toe opduiken uit de dichte vegetatie. Al snel biedt de route een omweg met een kronkelig pad door een glomeraat van bomen. We volgen het, weg van het hoofdpad en de drukke weg eronder. Naarmate we de steile helling naderen, komen er steeds meer grote rotsen met mos aan zee tevoorschijn.

We beginnen de heuvel op te gaan, een makkelijke klim. De eerste dozijn meter draait het terrein om van wit grind naar bruin zand, en rondom zijn bijna bedreigend vertakte slanke bomen. We gaan door dit kleine stukje heuvel dat verrassend droog en grijs lijkt, in contrast met al het andere eromheen. We klimmen steeds naar boven, langs deze eerste boomtoppen, langs de beschikbare paden van de rotsachtige heuvel. Op de hoger gelegen grond zijn er tal van bloempartijen, meestal met een gele, witte of paarse kleur. Als u uiteindelijk de heuveltop bereikt, heeft u een geweldig uitzicht op de kliffen aan zee, de kust en het landschap van de Almoçageme om ons heen.

We bevinden ons op de top van de kliffen direct boven Praia do Cavalo, een kleine verborgen zandstrip bij Praia da Adraga, wanneer een zeer zachte en verfrissende zeebries verschijnt. We zien de hoogwaterkust van het grotere strand aan de rechterkant. Het terrein is hier slechts licht ruw, en vol vegetatie. Er loopt een klein pad helemaal door de hoge rotsen naar Praia do Cavalo, maar het lijkt een heel moeilijk pad voor iemand anders dan trekking experts. We gaan verder langs de kliffen, naar het zuiden, weg van het strand. Na een korte minuut moeten we weer stoppen aan de rand van de kliffen aan zee om de aanblik van de zee te bewonderen, verspreid in de horizon. Er is een onherkenbare stilte en stilte die ons er een tijdje naar doet kijken. Soms passeert een meeuw.

Praia do Cavalo

RG27+Q8 Colares, Portugal

We komen dan bij een opening, waar een enorm cirkelvormig geheel in de grond zit, met een kooiachtig raster, van waaruit een paar mensen naar beneden staren. Dit is Buraco do Fojo, een verticale spleet in de rots die het zeewater bereikt. Op dit punt wordt de warmte beter merkbaar, maar de lucht is nog steeds gevuld met lichte wolken. De zeebries maakt het goed. Een fietser die even had gepauzeerd is weer onderweg en volgt dezelfde richting als wij. Het pad wordt wat breder, de mensen die paden oversteken zeggen goedemorgen tegen elkaar. Cabo da Roca is vooraf zichtbaar, net na een reeks ruwe en scherpe grijze rotsen die de kust vormen voor de komende honderden meters. Hieronder, waar ze uit het heldergroene water ontspringen, varen verschillende vissersboten, terwijl meeuwen overvliegen.

Aan de rand van de klif passeren we een caravan, waar buitenlanders zich lijken voor te bereiden op een maaltijd in de buitenlucht. Een kleine helling in het terrein biedt een beter zicht op het landschap. Aan de rechterkant de vlakke zee. Links de velden en heuvels van Colares en Serra de Sintra, gehuld in een witte mist. De weelderige vegetatie strekt zich uit tot zover het oog kan zien, en markeert zowel de rotsen aan zee als, in vlekken die kunnen gaan helemaal naar beneden naar het water. Als we het binnenland weer in kijken, zien we een soort Peninha-reservaat op een van de hoogste heuvels, en dichter bij waar we staan, een wijngaard. Daar lijkt een smal pad naartoe te leiden, dus we nemen het aan.

Uiteindelijk bereiken we het. Het is een kleine productie voor een lokale wijn. We gaan langs de enkele tientallen rijen wijnstokken, niet meer dan 1,5 meter hoog, met een lichtgroene kleur. Verderop vinden we een nieuw spoor van wit grind, groot genoeg voor auto's. Het is dezelfde die we in het begin namen, dus we volgen de neerwaartse helling terug naar ons startpunt. Onderweg hebben we nog een ander perspectief over de kliffen en de berghelling die we eerder beklommen. Als de zon langzaam opkomt, laat het weelderige oerwoud aan zee een helderder groen zien, met hier en daar kleurrijke bloemen. Na dezelfde houten gedenkplaat die we een uur geleden zagen, komen we weer fijn bij de teerweg aan, met het Adraga strand in de verte. Steeds meer mensen komen naar Praia da Adraga om te genieten van wat een zonnige middag belooft te worden. Misschien blijven we er ook van genieten!