Dit verhaal wordt vertaald met behulp van technologie.
Deze tekst is in het Nederlands vertaald uit de oorspronkelijke taal English.
Het is mooi om longen te hebben waarmee je lucht kunt inademen en benen waarmee je bergen kunt beklimmen, en het is jammer dat we ons soms niet realiseren dat dat genoeg is.
Mount Nemrut (2552m) ligt in het zuidoosten van Turkije, 87 km van Adıyaman, en maakt deel uit van het Taurus gebergte, boven de Eufraat Rivier vallei. Het is de site van uitgebreide ruïnes van het graf van Antiochos I (69-36 v. Chr.) van het Commagene Koninkrijk (163 v. Chr. - 72 n. Chr.). Dit is een van de meest ambitieuze en verbazingwekkende bouwwerken van de Hellenistische periode. Nemrut werd het tempelgraf of het huis van de goden genoemd. Het werd gebouwd door Koning Antiochos I van Commagene als monument voor zichzelf.
Zoals u wellicht heeft begrepen, heeft dit verhaal niets met Albanië te maken, maar ik heb besloten om veruit over mijn beste ervaring in het buitenland te schrijven. Ik ben een maand in Turkije voor een vrijwilligersprogramma en met de groep hebben we veel onvergetelijke uitstapjes gemaakt. Dus, het niveau van subjectiviteit zal de hemel bereiken in dit verhaal. Laten we beginnen !
Nemrut is een plaats die veel toeristen van over de hele wereld samenbrengt en het is zeer beroemd voor de zonsopgangen en zonsondergangen. En daarom gingen we er naartoe... Om de zonsopgang te zien zoals we nooit eerder deden ! We zijn om 23.00 uur aan de reis begonnen om daar om 17.00 uur aan te komen. Het begon met een groot enthousiasme en energie, ondanks het feit dat het zo'n lange en vermoeiende dag met activiteiten had. Iedereen lachte, zong, zei tegen elkaar kalkachtige woorden en de weg leek snel te gaan.
Rond 5:00 uur kwamen we eindelijk aan. Het was nog donker maar ik herinner me dat ik gewoon uit de bus wilde gaan en de top wilde bereiken voor zonsopgang. Het gaf me de indruk van een race met tijd, maar het was een van die speciale races als je je niet onder tijdsdruk voelt, maar je voelt je bewogen door zijn energie. We liepen de hele weg omhoog naar de berg en het was een oneindige weg. Op een gegeven moment vond ik het moeilijk om te ademen door te lopen zo feit, maar ik was vastbesloten om de race te winnen. Langzaam vulde de lucht zich met kleuren en ik herinner me dat ik de camera in mijn handen had, maar op dat moment was het genoeg voor mij om het panorama in mijn hoofd vast te leggen. Ik keek naar mijn vrienden terwijl ik naar de lucht keek en ik voelde me zo goed dat ik hetzelfde moment met hen doorbracht.
Picture © Credits to Ozbalci
Picture © Credits to Ozbalci
Uiteindelijk bereikten we de top en waren we niet de enige die wachtte op de zonsopgang.Misschien waren er nog 100 meer. Camera's wachten overal op de perfecte foto, mensen zitten alleen of met hun geliefden te genieten van wat de natuur hen gaf, kinderen zijn blij en speels en er is ons die prachtige stilte te doorbreken. Altijd praten, foto's nemen, hardop zeggen wat we voelen, elkaar omhelzen en acteren als kinderen die eindelijk dat speelgoed dat altijd al wilde. En...hier komt de zon, Lichten vullen de hemel en zeggen tot de duisternis "Uw tijd is voorbij".
Picture © Credits to mturhanlar
Picture © Credits to mturhanlar
Cover picture © Credits to muratart
Cover picture © Credits to muratart
Wil je hier een reis plannen? Praat met AI-reisassistent Maya.
De schrijver
Elda Ndoja
Plan een reis met Maya - uw AI-reisassistent
