Mara Noveni

Mara Noveni


Mijn naam is Mara, ik ben Italiaans, ik ben geboren in Rome en opgegroeid in het prachtige Toscane, een prachtig land dat ik meer als mijn thuisstad b...eschouw dan Rome. Ik ben in Toscane opgegroeid met mijn grootouders, in een landelijke en eenvoudige omgeving, waardoor ik verliefd kon worden op het eenvoudige leven, gevoelens zonder maskers en de natuur. Voor mijn puberteit keerde ik terug naar Rome en voltooide daar mijn studie. Ik heb altijd gestudeerd met de geest rond getallen, maar in werkelijkheid droomde en dwaalde mijn geest in verhalen en romans. Ondergedompeld in het lezen, droomde en verbeeldde ik en reisde met mijn geest, en op mijn beurt droomde ik ervan om een succesvol schrijver te kunnen worden. Het leven heeft me naar andere uitdagingen en andere verhalen geleid, maar ik had het geluk dat ik veel en lange tijd in het buitenland woonde en veel heb gereisd. Deze levens- en reiservaringen hebben me in staat gesteld om mijn geest te openen en mezelf intern te verrijken, en in de loop der tijd heb ik verschillende ervaringen ontwikkeld als copywriter en spookschrijver die voor mezelf of voor andere mensen schrijft. Ik heb altijd alles en over alles geschreven. Op school gingen mijn composities door de lessen heen en haalden altijd de hoogste cijfers, en ik koos altijd voor het thema vrijheid en verbeelding, zonder historische, politieke of actuele verwijzingen. Ik stelde me vaak voor om een roman te schrijven, maar het leven leidde me naar een ander soort beroep, grafisch ontwerper, wat me in ieder geval in staat stelde om mijn creativiteit beter te ontwikkelen: het mengen van vormen en kleuren gaf uitdrukking aan gevoelens, stemmingen en emoties. Ik begon bijna per ongeluk om serieuzer te schrijven, tijdens een samenwerking met een culturele vereniging, om voor hen de lay-out van hun webmagazine te creëren, en toevallig schreef ik verhalen, de meeste waren reisverhalen. Eigenlijk heb ik tot nu toe veel geluk gehad omdat ik de kans had om veel te reizen en ook voor lange periodes, zowel om mijn geliefde man te begeleiden in zijn werk (hij organiseert culturele evenementen en kunsttentoonstellingen in Italië en in het buitenland), maar ook voor pure vakantie. Ik heb me meerdere malen en langdurig ondergedompeld in de verwarrende sfeer van Caïro, waarbij ik de omgeving van deze veelzijdige stad altijd vergeleek met de romans van Naguib Mahfouz, een schrijver waar ik erg van hou. Ik heb een aantal maanden in Miami gewoond, waarbij ik mezelf vergeleek met de Latijnse hitte die deze stad biedt en vervolgens door heel Florida trok. Ik bezocht Canada, waar mijn geliefde broer met zijn familie woont. Ik reisde ongeveer 25 jaar door Kroatië en kwam elk jaar terug met dezelfde emoties en met zoveel geliefden om naar terug te komen. In al mijn reiservaringen had ik de gelegenheid om bijzondere mensen te ontmoeten, met wie ik een vriendschap heb voortgezet, zelfs van een afstand. Mensen die nog steeds deel uitmaken van mijn leven en die deel uitmaken van mijn hart. Want de reis verrijkt niet alleen de geest, maar ook en vooral het hart. Reizend, vooral buiten de belangrijkste toeristische bestemmingen, heb je de mogelijkheid om het ware gezicht van een land, van een volk, van verhalen te ontdekken, van ogen die je niet meer zult ontmoeten, maar die in je zullen blijven. Zoals dat kleine meisje dat me aankeek terwijl ik in een coffeeshop in het centrum van Caïro zat, en dat aan het eind, helemaal vies, op mijn schoot kwam zitten en me pompoenzaden gaf op een te vieze tafel. Nu dat kleine meisje volwassen zal zijn geworden, maar even was er een uitwisseling van blikken en emoties tussen ons die ik nooit zal vergeten.... Ik heb mijn reizen altijd begeleid met fotografie, toen ik ontdekte dat ik meer en meer gepassioneerd werd door deze prachtige kunst van het afbeelden van plaatsen en objecten om ze te stoppen in ruimte en tijd. Ik heb verschillende fotografiecursussen gevolgd, totdat ik me realiseerde dat wat me het meest interesseerde niet de artistieke fotografie was, maar straatfotografie, de gestolen foto, de foto die in een oogwenk genomen werd bij het oversteken van de straat of terwijl een lopende voorbijganger zijn hoofd draait om naar je te kijken. Ik vond een andere vorm van expressie in de fotografie die mijn reisverhalen vervolledigde. Op dit moment woon ik in Sardinië, Italië, de geboorteplaats van mijn man, een land dat duizend gezichten van dezelfde munt biedt, met duizendjarige tradities, een verhaal dat verloren gaat in de nevelen van de tijd, een voedsel en wijn die het verdienen om over de hele wereld bekend te zijn, een zee die niets te benijden heeft aan de exotische stranden van de Cariben of Polynesië. Wat kan ik nog meer wensen? Gewoon blijven schrijven, natuurlijk!