Wat Phan Tao, Chiang Mai: de tempel van lantaarns

Een gemiddelde reiziger in Thailand krijgt zijn dosis boeddhistische architectuur binnen de eerste week en voelt zich geïmmuniseerd, "wat-ted out", zoals ze zeggen. Genoeg is genoeg. Toch verdienen de tempels van Chiang Mai een uitzondering: ten eerste, de stad is oud, en de kloosters ook, en ten tweede, Noord-Thailand is altijd het centrum van de Thaise teakindustrie geweest. Daarom zijn hier nogal wat tempels majestueuze structuren van verduisterd, verouderd teakhout, ondersteund door immense pilaren van enkele boomstammen. Wat Phan Tao is er één van; daarnaast heeft het prachtige houtsnijwerk, een nogal curieuze geschiedenis, en is het een geweldige plek om de lancering van khom loi, Thaise vliegende lantaarns te zien. De tempel is gelegen in het midden van de stad, waardoor het gemakkelijk is om de tempel op elk moment te bezoeken. Voor de meest gedenkwaardige ervaring, probeer samen te vallen met een festival.

Een paleis, een tempel, een klooster, een tempel...

Het hoofdgebouw van Wat Phan Tao, de vihaan (gebedshal), ruikt naar de oudheid. Terwijl de 28 massieve houten zuilen het hoog boven de straat verheffen, is de fundering licht verzonken, wat het gewicht der tijden impliceert. Interessant genoeg is deze indruk onjuist: voor deze werkelijk oude stad is het gebouw relatief jong. In zijn huidige vorm en functie werd het in 1876 opgericht, slechts anderhalve eeuw geleden. Veel ongebruikelijker is de geschiedenis van de tempel. Het werd oorspronkelijk gebouwd in 1846 als een troonzaal voor Chao Mahawong, de koning van Chiang Mai. Zijn troonopvolger gaf het bevel het te ontmantelen, en na een zekere opknapbeurt kwam het terug tot leven als een boeddhistisch klooster.

Sporen van het koninklijke verleden zijn nog steeds te zien in het houtsnijwerk - het herhaalde motief van een hond (het dierenriemdier van Chao Mahawong's geboortejaar) en de pauw beschermd door twee nagaslangen boven de hoofdingang (het symbool van de Chiang Mai monarchie). Naast de vihaan, omvat het klooster tegenwoordig een klein bos van chedi (stoepa's) en een Bodhi boom naast een vijver. Monniken en novicen kunnen tijdens boeddhistische feesten onder de boom zien mediteren.

Lantaarns, lantaarns en lantaarns

Het monastieke leven mist veel vormen van vermaak waar leken vaak van genieten (ja, inclusief datgene waar je net aan dacht - nietwaar?). Beurzen en meditatie zijn goed, en sporten worden niet vergeten, maar de creatieve drang heeft ook zijn uitlaatklep nodig. Dit is de reden waarom veel kloosters in Thailand bijzondere hobby's ontwikkelen. In een van hen rijden monniken te paard, in heel wat monniken maken ze reusachtige sculpturen van cement; er is zelfs een tempel die volledig versierd is met lege glazen flessen, een combinatie van artistieke aanpak met een nieuwe manier van afvalrecycling. In Wat Phan Tao is zo'n hobby lantaarns. Lantaarns van alle soorten, van insecten en kleine, hoge en lage, staande, drijvende en vliegende lantaarns. Loi Kratong, ook bekend als Yi Peng, het landelijke lantaarnfestival in de late herfst, is hier zeer spectaculair.

Oudejaarsavond

Maar één keer per jaar is niet genoeg: de monniken van deze tempel vullen de nacht met flikkerende vlammen, verdubbeld door hun reflectie in de vijver en knipogen vanuit de lucht, bij elke mogelijke gelegenheid. De meeste boeddhistische festivals worden op deze manier gevierd, en zelfs het Gregoriaanse Nieuwjaar! Het is eigenlijk de meest gedenkwaardige manier voor een reiziger om deze datum in Chiang Mai te vieren. In plaats van een dronken feestje dat net zo goed in elk land kan plaatsvinden, kom naar Wat Phan Tao, luister naar de preek van de abt in het Engels (of doe alsof), kijk hoe de monniken mediteren temidden van olielampen, en kom dan met hen mee om de khom loi los te laten, vliegende lantaarns - een hele armada van door de mens gemaakte sterren die langzaam de duisternis indrijven.

Wat Phan Tao, Chiang Mai

127/7 Prapokkloa Rd, Tambon Si Phum, Amphoe Mueang Chiang Mai, Chang Wat Chiang Mai 50200, Thailand