Od Trafarii do Porto Brandão - ukryte piaskownice i stare miasto nad rzeką

Poza pierwszymi wzgórzami na południowym wybrzeżu Tejo, w połowie drogi między Trafarią a Porto Brandão, znajduje się grupa kilku domów, wioska zwana Covas. Jest tam droga, która łączy Trafarię z Kaparyką i umożliwia dostęp do brzegów rzeki przez łagodne doliny. Po wędrówce po nadrzecznym miasteczku Trafaria i wokół niego wspiąłem się na to miejsce i teraz patrzę na pola uprawne na południe, piękny obraz do wiejskiej kontemplacji, pod popołudniowym słońcem. Jest tu jeszcze jedna droga, która prowadzi w dół zbocza do rzeki, a ja waham się kontynuować jazdę na wschód, nie obawiając się, że do końca dnia nie uda mi się przeprawić promem z powrotem do Belém lub sprawdzić pobliskiego brzegu.

Trafaria

2825 Trafaria, Portugal

Wiem, że pod spodem znajduje się piaskownica, w pobliżu stacji uzdatniania wody i naprawdę chcę ją odkryć, więc wykorzystuję szansę, idę dość szybko, aby zaoszczędzić czas na wspinaczkę w górę. W zakrętach i zakrętach prowadzi przez gęste skupisko roślinności, rosnącej w i wokół gospodarstw, które dzielą wzgórze, przechodząc przed kilkoma bramami wjazdowymi, z których niektóre wydają się być rzadko otwarte. Wysokie drzewa pokrywają drogę w przyjaznym cieniu, a świeża cisza opada. Stopniowo, Etar z Portinho da Costa pojawia się na dole, w kolorach żółtym i pomarańczowym. Nad nim Tejo, "cacilheiro" i Torre de Belém.

W najniższym punkcie droga rozciąga się między molo marynarki wojennej a stacją uzdatniania wody. Obiekt jest dość dobrze zintegrowany, ponieważ urządzenia do uzdatniania są pod ziemią, a widoczne rury i maszyny nie zakłócają krajobrazu. Przed kolorową fasadą budynku znajduje się mała plaża z spokojną wodą i pięknym widokiem. Piasek jest gruby, a otaczające go formacje skalne są wypełnione otworami, jak np. twarda gąbka. Tuż za piaszczystym dnem, kobieta korzysta z kąpieli słonecznych, a na szczycie skał po prawej stronie linii brzegowej, rybak rzuca wędką w kierunku spokojnej rzeki. Orzeźwiam się i patrzę w górę rzeki Belém i Algés. Pod zabudową, która wspina się na wzgórza północnego brzegu, mija kilka łodzi żaglowych.

Ta spokojna, ukryta plaża jest doskonałym miejscem na słoneczną popołudniową eskapadę, ale muszę wrócić na wzgórze i iść dalej. Tymczasem światło słoneczne zaczęło leżeć na przekątnej, rzucając długie cienie, które rozciągają się z upływem czasu. Ponownie na głównej drodze, atmosfera jest bardzo wiejska, ale obok kolejnego niewielkiego skupiska domów widzę dużą strukturę, w kolorze szarym, którą, jak wiem, jest Wydział Nauki i Technologii. Wokół niego rośnie zamieszkiwanie, a tereny wiejskie zamieniają się w podmiejską dzielnicę Caparica. Droga jest rozłożona i umożliwia działanie tramwaju, łączącego uniwersytet z centrum miasta. Avenida Timor Loro Sae oferuje przyjemny spacer i ścieżkę rowerową, przechodzącą obok kilku zielonych rond.

Rozproszyłem się patrząc na scenerię po każdej stronie drogi wspinaczkowej, a na najbliższej stacji metra zdałem sobie sprawę, że muszę się zawrócić. Poruszając się nieco szybciej, aby nadrobić objazd, przekraczam okolicę, kierując się na zachód, aby dostać się do Rua 5 de Outubro, a następnie Rua 1º de Maio, która prowadzi prosto do Porto Brandão. Ulice stają się coraz cieńsze i znacznie starsze. Domy wiejskie zbierają się obok gruntów rolnych, tylko tak często wspinając się na wzgórza, które zaczynają tworzyć dolinę. Droga ma plamy zgniecionych fig, a ich zapach rozciąga się wzdłuż domów i wzdłuż ulicy, przez dość długi czas. Słońce zostało zastąpione cieniem, który podąża całą swoją drogą.

Kilka starszych kobiet rozmawia na ganku, podczas gdy inna patrzy przez okno, gdy ja przechodzę. Wśród skromnych domów znajdują się również ruiny starych mieszkań, z których niektóre byłyby fantastycznymi willami, gdyby miały być odnowione. Na obrzeżach miasta znajduje się boisko sportowe i rząd zaparkowanych samochodów. Miejsce ciche i proste, prawie odizolowane, zamknięte pomiędzy dużymi, skalistymi zboczami, bujne z roślinnością, przerwane tylko tam, gdzie obudowa rozciąga się pod górę. Kiedy docieram na nadrzeczny plac, słońce jest kilka minut od zanurzenia się w morzu, tworząc pomarańczową flarę, która rozprzestrzenia się na niebie. Udało mi się przybyć w końcu wcześnie, więc gdy nie ma promu, mogę chodzić i poczuć się jak w tej wiosce.

Porto Brandão

Porto Brandão, 2825-109 Caparica, Portugal

Kościół i mały park zajmują centrum, a przed nimi dwa krótkie rzędy domów. Wokół podnóża znajduje się większość budynków mieszkalnych, o wyblakłych, ale żywych kolorach, zmieszanych z restauracjami, kawiarniami i kilkoma opuszczonymi budynkami, przez które można zobaczyć. Wokół są ludzie, kilku turystów, dzieci grające w piłkę nożną na ulicy. Drewniane łodzie są rozproszone. Mimo że jest to miejsce bardzo skromne, wciąż zachowuje uczciwą, malowniczą jakość. Wybrzeże otwiera się w małej zatoce, aby objąć rzekę, tworząc piaskownicę, teraz w cieniu. Wzdłuż ściany i bliżej do doków promowych, oferowany jest mi kolejny fantastyczny widok na morze z Belém aż do Oeiras. Po tej stronie Tejo, mechaniczna sylwetka żurawia, wraz z tymi w odległej Trafarii, wycięła ogniste niebo. W końcu usiadłem, aby obserwować horyzont rzeki płonącej w zachodzie słońca, gdy fale rozbijają się powoli.