Wyjątkowe atrakcje Bima, Wschodnia Sumbawa

Nominalna stolica wschodniej Sumbawy, bezpretensjonalne miasteczko Bima, jest zakurzone, zwyczajne i nudne. Znajduje się tu kilka hoteli w różnym stanie zniszczenia, żaden z nich nie jest luksusowy ani nawet wygodny. Ale nie pozwólcie, aby to Was zniechęciło - Wschodnia Sumbawa, terytorium całkowicie poza zasięgiem radaru jakichkolwiek zagranicznych lub krajowych turystów (z wyjątkiem kilku prawdziwie maniakalnych odkrywców), posiada wiele rzadkich i pięknych atrakcji przyrodniczych, niezmienioną kulturę plemienną i unikalne tradycyjne wyścigi konne.

Pulau Sangeang

Mała wyspa u północnych wybrzeży Sumbawy, Pulau Sangeang, jest jedynym miejscem w tym rejonie, które od czasu do czasu odwiedzają obcokrajowcy - rejsy liveaboard z Bali na Komodo często robią tu krótki postój. Powodem jest wioska produkująca pinisi. Pinisi to dwu- lub trzypokładowe drewniane szkunery, niegdyś tradycyjne statki Bugisów (indonezyjskiej grupy etnicznej), dziś korzystnie zastępujące luksusowy jacht - z etnicznym zacięciem. Wyglądają naprawdę wspaniale, jak legendarne fregaty z epoki żagli i wiatru. Wioska jest malutka, a prowizoryczne nabrzeże znacznie mniejsze niż te w Południowym Sulawesi, ojczyźnie Bugisów, ale zazwyczaj jest tam jeden lub dwa pinisi w przygotowaniu. Osada i stocznia wyglądają znacznie bardziej rustykalnie, szczególnie dobrze nadają się do fotografowania. Osoby bardziej zainteresowane dziką przyrodą znajdą więcej przyjemności we wspinaczce na wulkan, który w zasadzie tworzy wyspę - 1700-metrowy szczyt Sangeang Api. Wulkan jest bardzo aktywny i wybucha regularnie. Jeśli trafi się na erupcję stromboliczną, widok żarzących się wyrzutni wydobywających się z krateru przyćmi nawet wspaniałe morskie panoramy widoczne ze szczytu (który w tym przypadku będzie zbyt niebezpieczny, aby się do niego dostać).

Sangeang Island, East Sumbawa

Sangeang Api, Sangiang, Wera, Bima, West Nusa Tenggara, Indonesia

Pulau Ular

Nikt nie wie dokładnie dlaczego, ale mała wysepka niedaleko wybrzeża Sumbawy przyciąga tysiące węży morskich. Być może uda Ci się zobaczyć kilka z tych jaskrawo ubarwionych gadów wygrzewających się na skałach, ale najlepszym sposobem na docenienie ich piękna i liczebności jest zejście pod wodę: snorkeling lub swobodne nurkowanie, ponieważ w pobliżu nie ma sprzętu do nurkowania. Podczas gdy większość węży morskich jest jadowita, ich naturalną zdobyczą są małe ryby, a ludzie są zazwyczaj ignorowani. Jedynym sposobem na dotarcie na Wyspę Węży - Pulau Ular w języku indonezyjskim - jest wynajęcie łodzi z jednej z wiosek rybackich na Sumbawie, więc będziesz w towarzystwie doświadczonego miejscowego. Słuchaj rad kapitana, a będziesz bezpieczny. A tego typu naturalne zdarzenia są zbyt rzadkie, aby je przegapić.

Pulau Ular, East Sumbawa

H2CM+55 Nusa Nipa Island, Pai, Kabupaten Bima, Nusa Tenggara Bar., Indonesia

Plankton bioluminescencyjny

Jakby tego było mało, morze w tej części Indonezji często świeci w nocy niebieskim światłem bioluminescencyjnego planktonu. Nie dzieje się to zgodnie z harmonogramem, ale wystarczająco często w porze suchej. Przyjedź w bezksiężycową noc, aby zmaksymalizować swoje szanse - najwyraźniej te maleńkie świecące organizmy nie lubią konkurencji. Wybierz dowolną małą wyspę lub nawet niezaludnioną część północnego wybrzeża Sumbawy, rozbij obóz na noc lub dwie i miej oczy szeroko otwarte. Błękitne iskry w wodzie sprawiają, że morze wygląda jak przesuwające się gwieździste niebo, które ponownie rozbija się o ciemny wulkaniczny piasek. Sfotografowanie tak słabej poświaty wymaga profesjonalnych umiejętności i sprzętu, ale pływanie w świecących wodach, postać ludzka otoczona aureolą, wymaga jedynie odrobiny szczęścia.

Uma Lengge i maen jaran

Rdzenni mieszkańcy regionu Bima, znani jako Mbojo, mają swoje własne zwyczaje architektoniczne. Najlepiej wyraża to tradycyjna stodoła ryżowa Mbojo, uma lengge. Budynek stoi na czterech palach zakończonych płaskimi drewnianymi krążkami - najwyraźniej po to, by gryzonie nie mogły wspiąć się wyżej. Dalej znajduje się platforma, na której popołudniami przesiadują wiejskie kobiety, tkając i zszywając, a na końcu najwyższe piętro - trójkątna konstrukcja mieszcząca esencję życia, czyli ryż. Dach wykonany jest ze słomy. Uma lengge można zobaczyć w wielu wioskach, ale najlepszą lokalizacją jest specjalnie wyznaczona atrakcja turystyczna, miejsce, gdzie kilka stodół ryżowych zostało odrestaurowanych i połączonych w jedną całość. Miejsce to nazywa się po prostu "Uma Lengge" i można je znaleźć na Google Maps. Często odbywają się tam imprezy kulturalne - tańce ludowe, pokazy sztuk walki, spotkania wspólnotowe. Innym ciekawym lokalnym wydarzeniem, organizowanym zwykle w drugiej połowie pory suchej (sierpień-październik), są maen jaran - tradycyjne wyścigi konne na wschodniej Sumbawie. Cechą charakterystyczną jest to, że wszyscy dżokeje są nastolatkami - dorośli nie mogą brać w nich udziału. Dzieci jeżdżą na bosaka i bez strzemion: czysta umiejętność, bez narzędzi. Jest to wiejska impreza, a nie wielki sport, nie ma stadionów ani hipodromów. Miejsca na mieszkania wybierają mieszkańcy wsi, a harmonogram ogłaszany jest tylko w lokalnych gazetach (jeśli w ogóle), więc jest prawie niemożliwy do znalezienia bez pomocy rodowitego Sumbawana.

Uma Lengge, East Sumbawa

Jl. Lintas Bima-Sape, Maria Utara, Wawo, Bima, Nusa Tenggara Bar. 84119, Indonesia