Bräustüberl Tegernsee

Het verhaal van de Bräustüberl

Opgericht als kleine "Bräustibl" voor dorstige Bräunners, eerst de Tegernsee kloosterbrouwerij en later de Herzoglich Beierse brouwerij, de Tegernseer Bräustüberl is al lang een van de bekendste economieën in Beieren. Gekenmerkt vooral door de complexiteit van de gasten, die al vroeg een uniek klimaat creëerden van behoud van traditie en tolerante openheid: Tijdens het bewind van koning Max I Joseph, ook de eerste Wittelsbach brouwer in Tegernsee, ontmoetten de lokale bevolking elkaar hier op Europese adel, gevolgd door zomer bezoekers en kunstenaars, mooi, rijk, belangrijk en heel normaal.

In Bräustüberl gevonden - en verliefd geworden - bijna allemaal. Ten minste degenen die het echte waarderen. Omdat de Bräustüberl en zijn stamgasten nooit hebben gebogen. Vredig, Beiers, hartig en gezellig, het is in deze Tegernseeisch-Altbayrischen tempel van traditie, vooral, altijd een (H) plaats van ware communicatie van persoon tot persoon, waar je kijkt en lacht, zonder onderscheid van de portemonnee, van de titel, de herkomst en de religie.

Churfürstliche Conzession zur Bierverschleiß "sinds 1675".

22 februari 1675 - het jaar op de plaquette naast de taverne leidt in de regering van Tegernsee's grote abt Bernhard Wenzl, die afkomstig was uit de buurt van Salzburg en het klooster Tegernsee van 1673 tot 1700 geleid. "Bernardus Abbas", die met het jaar MDCLXXX (1680) ook op de middelste zuil tegenover de ingang Bräustüberl vereeuwigd is, was degene die op advies van zijn keldermeester het brouwsel rechts van Holzkirchen naar Tegernsee bracht.

Het ging niet om de bierconsumptie van de monniken zelf, want op de tafels in de refter stonden vooral producten uit eigen wijngaarden in Wachau en Zuid-Tirol. De bekwame Cellerar had eerder kunnen berekenen dat het klooster in een autonome operatie de winst niet zou moeten delen met een exploitant en dat de brouwerij zo'n belangrijke bijdrage zou kunnen leveren in de kosten van het klooster.

Winstgevend voor het klooster was de zogenaamde "bierkleding", dat wil zeggen de openbare bar en de verkoop aan de herbergiers. De autoriteiten hielden hier echter strikte controle op, omdat voor het verkochte bier een belasting moest worden betaald.

De toen heersende keurvorst Ferdinand Maria was het klooster van de Tegernsee, hoewel vriendelijk verbonden, maar de rijksbegroting had natuurlijk altijd geld nodig. Zo slaagde Abbot Bernhard erin "nit without tricks and bad luck" het brouw- en dienrecht van Holzkirchen over te hevelen naar de Tegernsee. Op 22 februari 1675 was het zover: Het klooster ontving de langverwachte "Churfürstliche Conzession zur Bierverschleiß" in Tegernsee.