Galerie de Waker

KunstSteun en Galerie de Waker ontstonden eind jaren zeventig in Papendrecht. Mensen die zich in de jaren zeventig van de vorige eeuw in de gelukkige kant van het maatschappelijk werk, bouwwerkzaamheden, visuele en dramatische vorming, politieke activiteit en niet in de laatste plaats, elkaar bevonden. Rond 1980 leidde dit tot de oprichting van het Instituut voor Byloptologie in Rotterdam. Een even belangrijke naam (als tegenwicht tegen de opkomst van de meest merkwaardige agoochelar initiatieven die toen opkwamen), waaronder activistische activiteiten op het snijvlak van beeldende kunst en theater, gericht op bewustwording en confrontatie van studenten en buurtbewoners. Ludieke acties ...

Thema's waren immigranten (die nog gastarbeiders werden genoemd), jonken en teven, vrouwen / homoseksuelen.

Tegelijkertijd was er een verbrijzeling van de beeldende kunst, die vooral onder de noemer abstract realistisch en menselijk en maatschappij ongelabeld was. Dit thema was de leidraad voor de kunst die HetAMaam presenteerde onder het motto 'Anders gezegd voor de voorbijgangers op straat ...'. (Hans Lodeizen). De kunsttentoonstelling resulteerde in de oprichting van Galerie de Waker (waarvan de naam een weerspiegeling was van de beeldende kunst), die naast 'de Dromer' (kunst en decor) en 'de Slaper' (kunstenaarslogies) plaatsvond in het gerenoveerde oude postkantoor van Laag-Keppel.

Tot 2015 organiseerde de Waker tentoonstellingen over hedendaagse beeldende kunst. Naast exposanten en ervaringen in werk en vriendschapsrelaties met (beginnende) kunstenaars was er een groeiende behoefte aan incidentele of structurele feedback. Daarnaast rees de vraag naar informatie en/of vloerbedekking over de thema's van de tentoonstellingen en het aanbod van Dromer of haar mediakunst. Reden voor Laag-Keppel om na 15 jaar de uitdaging zowel in een meer stedelijke omgeving (Utrecht) als voor een vaste locatie te vinden.

De Waker is niet dood, live de Waker. Ze adviseert, organiseert en/of begeleidt tentoonstellingen ter plaatse en werkt samen in (educatieve, sensibiliserende) middelbare opleidingen.

Daarnaast is er de KunstSteun, die zich richt op de concrete begeleiding en ondersteuning van (individuele) kunstenaars. In beide gevallen blijft "mens en maatschappij" een kernbegrip, dat de cirkel omringt.

KunstSteun en The Waker werken vanuit de visie dat kunst meer is dan het reproduceren en interpreteren van de werkelijkheid. Rollen die mensen spelen in de werkelijkheid, ze houden er ook van om te portretteren en op te voeden, voor erkenning en voor ontspanning. Het spelen van een maatschappelijke rol bestond altijd: nieuw is de veelheid en complexiteit van de rollen en de manier waarop ze zelfverwezenlijking en verandering in de weg staan. Er is beeldende kunst en bijvoorbeeld (psycho)drama dat aangepast, conventioneel, sociaal geïntegreerd gedrag bevestigt. Coaches en cursussen zijn vaak geneigd zich alleen te richten op onderwerp, techniek en/of verkoopoptimalisatie en eigenwaarde.

Daarnaast is er kunst waarin de toeschouwer of beleverer een bredere betekenis, relevantie en veranderingsperspectief kan vinden. Zoals mensen als Brecht en Augusto Boal, voor wie het theater onderdrukte en 'minachtende' anderen, nieuwe rollen zouden moeten kunnen tonen en testen; die laatste zijn dan klaar als de kijker ze in werkelijkheid nodig heeft.

Maatschappelijke, sociale of politieke betrokkenheid is in bijna elk beeldend of dramatisch werk waar, maar weinig kunstenaars zijn uiteindelijk alleen, en ontlenen hun werk meestal aan de werkelijkheid waarvan ze zelf deel uitmaken, maar op een gegeven moment heeft Die schoonheid haar gezicht (Lucebert) verbrand, de taak van de kunstenaar in de opvattingen van KunstSteun en de Waker is ook om zijn of haar werk in een sociale context te plaatsen.

KS en dW vermijden de discussie over politiek activistische kunst, omdat zij ook concepten als vrouwelijke en homokunst in vraag stellen, maar beoordelen kunst en kunstenaars naast authenticiteit en technologie deels in relevantie voor kansarme groepen in de samenleving. Remco Campert: "Stel jezelf een vraag, dat is het verzet. en stel die vraag dan aan een ander. '

KunstSteun en de Waker voelen zich verbonden met en worden geleid door hun werk van kunst en kunstenaars die zich niet bezighouden met meer of minder politieke of maatschappelijke vraagstukken.

"Door vragen te stellen en het alledaagse leven nieuwe perspectieven te geven, leveren kunstenaars een bijdrage waar de samenleving meer heeft dan een kunstsector van wereldklasse, maar in haar eigen samenleving betekenisloos is geworden. De kunst moet bevrijd worden en de beste van de internationale kunstscene worden, omdat de politiek bevrijd moet worden van efficiënt denken. Als kunstenaars de wereld willen veranderen en politici willen vinden die op zoek zijn naar verbeelding, dan is de wereld weer open. "

Erica Meijers (hoofdredacteur van Helling)