Museo Catedralicio y Archivo de la Catedral de Segorbe

Hoewel de belangstelling voor een rationelere manier van omgaan met het patrimonium van de kathedraal ons de sporen laat zien van het einde van de negentiende eeuw, is het kathedraalmuseum Segorbe een instelling die in 1949 werd geopend. De tragedie die leidde tot de rijke artistieke erfgoed oorlog burger, 1936, na een lang proces van herstel van hetzelfde uitgevoerd door de Raad eindelijk toegestaan de locatie van een tentoonstelling toont het culturele erfgoed in de gebouwen van het bovenste klooster aangepast voor dit doel. het nieuwe museum werd erfgenaam van een project, dat begon in het tweede decennium van de twintigste eeuw met de lancering van een bisdom museum in eenheden van het bisschoppelijk paleis, dat was volledig zielloos slachtoffer van de oorlog, waarvan een deel van het erfgoed werd gered dankzij de tussenkomst van de Treasury Board Artistic tijdens het conflict en vervolgens leden van de raad en de Recovery Board. De kathedraal museum, hoewel de meeste gastheren fondsen kathedraal, nam ook de status van diocesane museum instelling, het vormen van een van de grootste collecties van representatieve kunst van de Valenciaanse omgeving, omdat Segorbe kathedraal door de eeuwen heen gegenereerd dracht een grote culturele rijkdom in al haar manifestaties in verband met de kunstwereld en haar uitingen. Hoewel in de beginjaren het conservatorische aspect de boventoon voerde in het beheer van het museum, leidde de jaren tachtig tot de wijdverspreide verspreiding van hun fondsen uit de faciliteit zelf, met monografische tentoonstellingen gewijd aan uw collectie of een aanzienlijke aanwezigheid van haar onderdelen in monsters van grote culturele weerklank. Na de tentoonstelling Het Licht van Beelden, die de kathedraal in de jaren 2001-2002 huisvestte, zijn we in 2003 overgegaan tot de heropening van het museum met nieuwe expositieruimtes en een nieuw museumproject. Sinds 1994 is het museum geïntegreerd in het netwerk dat erkend is door de Valenciaanse musea en wordt zijn werk beloond met de uitreiking van de Medaille van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van San Carlos de Valencia. Op dit moment is de kathedraal Museum is een concept dat, in aanvulling op de activa gelegen in de architectonische ruimte zelf waarvan het deel uitmaakt, met name groepen als een dergelijk museum in het hoge klooster en onder, de bijgevoegde kapellen en andere kamers van het gebouw dat de kathedraal vormt. Wat de inhoud betreft, is het vooral de schilderkunst die het erfgoed van de kathedraal van Segorbe en haar museum het best definieert, met inbegrip van de verzameling van werken uit de veertiende tot zestiende eeuw met belangrijke voorbeelden van de internationale gotiek (Miquel Alcanyís, Jaume Mateu of Gonçal Peris), de Spaans-Vlaamse cyclus in het midden van de vijftiende eeuw (Joan Reixach, Meester Lucas, Meester of Meester Segorbe Perea) en de Valenciaanse schilderkunst van de zestiende eeuw (Francesc d'Osona, Meester Borbotó, Felipe Pablo de San Leocadio of Antoniazzo Romano), met name de tabellen van het grote altaarstuk werk van Vicente Macip en Juan de Juanes. Zeer rijk is ook het schilderij van de negentiende eeuw XVII, met volgelingen van het werk van Ribalta, Espinosa Vergara, Garnaal, plannen of Vicente Lopez. Hoe schaarser het belang dat de afbeelding in het verleden, sculpturale representatie herbergt enkele overblijfselen van oude deuropeningen en altaarstukken, het benadrukken van de kleine figuur van de psalmist, de set van beugels van de onderste kloostergang en de kapel van het graf van de Heiland de Vallterra, het beeld van de Maagd met kind genaamd "La Primitiva" Renaissance reliëf van de Madonna toegeschreven aan Donatello of het koor kraampjes uit het begin van de achttiende eeuw. Belangrijk zijn ook collecties sieraden, die kelk, reliekhouder of bewaarder met kopieën van bijzondere schoonheid als het reliekschrijn van de Maagd en kind of kelk van bisschop Gilabert Martí getoond. Opmerkelijk is op zijn beurt de textielcollectie of ornamenten, die werken van stoffen in zijde en geborduurde stukken uit de veertiende tot de negentiende eeuw samenbrengt. Tot slot moet worden vermeld paragraaf van meubilair met verschillende kasten, deuren en kasten, die de prachtige Gouden Poort in de onderste kloostergang of urnenkast van San Felix, die moet worden toegevoegd aan de set van balustrades, gesloten kapellen en koorwerken van de vijftiende en zestiende eeuw benadrukt.