Museo Nazionale delle Arti e Tradizioni Popolari

Vanaf 1 september 2016 maakt het museum deel uit van het door de kunst opgerichte museum van beschavingen. 6 van het Ministerieel Besluit van 23 januari 2016 n. 44, onder leiding ad interim van prof. Leandro Ventura

Museum van Beschavingen: Nationaal Museum voor Volkskunsten en -tradities Nationaal prehistorisch en etnografisch "Luigi Pigorini Museum van de Middeleeuwen Nationaal Museum voor Oosterse kunst "Giuseppe Tucci

Structuur als gevolg van de DM 44-update 01/23/2016 Reorganisatie van het ministerie van goederen en culturele activiteiten en toerisme

Het Nationaal Museum van Kunsten en Populaire Tradities is het enige rijksmuseum in Italië met specifieke expertise op het gebied van materialen ETHNOGRAPHY EN ANTHROPOLOGY, het doel is de documentatie van de populaire tradities van alle Italiaanse regio's en bewaart meer dan honderdduizend documenten, verworven tussen 1906 en vandaag .

Geschiedenis Het Museum werd opgericht door de Italiaanse Etnografie Show gehouden in Rome in 1911 om de vijftigste verjaardag van Italië te vieren en heeft voor zijn oprichter Lamberto Loria (1855-1913), etnoloog, die na het maken van verschillende expedities om te studeren buiten Europa, realiseerde hij zich tijdens een kort verblijf in het Sannio, ook in Italië in het begin van de twintigste eeuw moest etnografisch onderzoek te doen. Het was noodzakelijk om de agro-pastorale cultuur te documenteren die in die tijd grote veranderingen onderging als gevolg van de progressieve industrialisatie van nabijgelegen en verafgelegen gebieden en de daaruit voortvloeiende emigratie uit landelijke centra.

Collecties Loria verzamelde meer dan dertigduizend items voor de tentoonstelling van 1911, met de hulp van collega's, leerkrachten en lokale geleerden, die actief waren in verschillende regio's. Aan het einde van de blootstelling, werd voorgesteld de oprichting van een nationaal museum, maar de dood van dezelfde Loria, die plaatsvond in 1913, en het verhaal van de Eerste Wereldoorlog vertraagd de uitvoering van het project.

Toen hij in 1923 het vaststellingsbesluit kreeg, nam hij het probleem van het ontbreken van een geschikte locatie over. Verzamelingen voorwerpen, gesloten in dozen, werden in die jaren in de kelders van musea gedeponeerd en uiteindelijk gelost in Villa d'Este in Tivoli. Pas in 1956 werd de gehele collectie overgebracht naar het EUR-paleis, dat nu het museum herbergt. Veel van de tentoonstellingen kunnen gedateerd worden uit de periode tussen het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw, maar er zijn vele uitzonderingen: vaak, bijvoorbeeld, houten artefacten dateren uit de achttiende eeuw of het begin van de negentiende eeuw.

archieven Al het documentaire materiaal van het museum is momenteel toegankelijk voor het publiek via een aantal diensten: de bibliotheek, het historisch archief dat documenten bewaart die betrekking hebben op de aankoop van objecten, het Kabinet der prenten, het foto-archief, het geluidsarchief, de visuele antropologie van het archief, etnografische winkels, kantoorinventaris katalyseren en uitlenen, het restauratielaboratorium en het audiovisueel laboratorium. Het feit dat het Museum, voor zijn specificiteit en uniciteit op het hele nationale grondgebied, is ook een datacollectie centrum, onderzoek en documentatie.