Teatro Comunale di Formello "J.P.Velly"

Carmela Colaninno en Federica Fiorillo Kunstzinnige lijnen van het Gemeentelijk Theater in Formello J.P. Velly

"... Beste Dario alles wat ik heb geschreven is om je te vertellen dat

als ik terug te gaan naar de dood van melancholie theater.

Een dikke zoen..." Franca Rame (Milaan, januari 2013)

Van hieruit ons avontuur. Onvermijdelijk. Onuitputtelijk. De dood van de oude dame van het theater heeft iets verboden in onze geschiedenis, een passage van het signaal dat we niet in staat zijn om te voorkomen of te ontwijken, maar alleen om te kijken verbaasd. Even onbeweeglijk uit angst om te verliezen. Dat zijn de juiste woorden. Geen theater sterft van melancholie. Eenvoudig gezegd. En zo begonnen we ... ambachtslieden die bereid waren met het duidelijke doel om dat theater te bouwen ... van het podium naar de kostuums ... de lichten naar reclame ... van boeken naar de scène ... een theater dat één adem liet. Iets heel gelijkaardigs aan niets en langzaam begon vorm, leven, substantie, bewustzijn te krijgen. Alleen, maar niet alleen, om iemand een verhaal te vertellen. Voor de magie van een moment, voor de noodzaak om te spreken, te vertellen en te vertellen. Om ons heel serieus voor de gek te houden. Want dit is het enige wat we kunnen doen om verbonden te blijven met deze realiteit. Onze. Wat we hebben en wat we kunnen bereiken om door het theater te kijken om iets te veranderen ... soms ... de hele tijd. Wij geloven in een theater dat een plek is voor iedereen en voor iedereen, een huis met openslaande deuren en ramen zodat lucht vrij kan circuleren en om nieuw en vitaal te zijn ... voor altijd. Een plek om te verzamelen, zoeken, vinden, herkennen en oxygeneren ... omdat de ziel als het lichaam zorg nodig heeft. Heropgebouwd genoeg om nieuwe energieën te vinden, niet alleen in onszelf, maar ook om de creatieve uitwisseling tussen mensen een nieuwe kracht te laten geven aan de kunst en zo de moed te hebben om opnieuw te vechten tegen wat niet werkt, maar het zou kunnen werken. We zijn er vast van overtuigd dat veel vaker dan je je kunt voorstellen is gewoon een lied, een woord, een pirouette om nog steeds te geloven dat het mogelijk is om te veranderen in deze wereld ... te beginnen met een glimlach of een traan of een eenvoudige emotie. We leerden hoe we een theater konden bouwen dat voor niemand een plek is, maar een sociaal hulpmiddel voor iedereen. We leerden hoe we een theater konden bouwen dat symbool staat voor intellectuele onafhankelijkheid en culturele uitwisseling. Wij geloven dat de hele gemeenschap hiervoor verantwoordelijk is. Er zal namelijk overal een plaats zijn waar burgers, jongeren, ouderen en kinderen elkaar ontmoeten, met elkaar van gedachten wisselen en met elkaar in dialoog gaan. Alle. Wij zijn ambachtslieden die dingen bouwen die gemaakt zijn van alleen maar theater.

Met Beste bedoelingen Carmela en Federica ARTISTIEKE DIRECTIE