Teatro Rival

Een particuliere culturele ruimte met zo'n uitgebreide geschiedenis is zeer zeldzaam in Brazilië, wat de rivaal tot een echt model van cultureel verzet maakt.

Achter deze lange levensduur schuilt een zeer belangrijk kenmerk van ons theater: het vermogen tot transformatie.

Nog steeds onder leiding van de voorloper Américo Leal, was het theater een van de belangrijkste podia van het Theater of Magazine. Op zoek naar veranderingen ontving het podium vervolgens de hele generatie van het zogenaamde Teatro do Rebolado.

In de periode van de militaire dictatuur werd het alternatieve karakter van het huis benadrukt met zijn beroemde travestietenshows.

Van Grande Otelo, Oscarito en Dercy Gonçalves tot Rogéria, Jane di Castro en Divina Valéria, bleef de Rivaal als democratische ruimte en grote referentie van de carioca-voorhoede.

Reeds onder de leiding van Angela Leal vond een andere grote transformatie plaats: het toneel van theater en musicals, werd de bakermat van generaties Braziliaanse populaire muziekartiesten.

De hedendaagse samba van Beth Carvalho, Zeca Pagodinho, Alcione, Arlindo Cruz, Luis Carlos da Vila en João Nogueira. De traditie van Cauby Peixoto, Angela Maria en Elza Soares. De virtuositeit van João Bosco, Emílio Santiago, Luis Melodia, Ivan Lins. De vernieuwende kracht van Cassia Eller, Lenine, Adriana Calcanhoto, Seu Jorge en Otto.

Zij allen en bijna al hun collega's in elk van deze generaties werden ofwel vrijgelaten, publiekelijk gevormd of naar behoren verlost door het Teatro de Angela, de gesponsorde Teatro Rivaal Petrobrás.