Galleria d'Arte Moderna di Roma Capitale

De in 1925 opgerichte collectie in de Via Crispi Gallery heeft sinds haar oprichting een zeer specifiek doel: het documenteren van de Romeinse artistieke omgeving. Dat is wat ons - na bijna een eeuw - een absolute rijkdom van de moderne kunst, evenals een van de belangrijkste hoofdstad van Rome, vandaag. meesterwerken van beeldhouwkunst, schilderkunst en grafiek ondertekend door de grote kunstenaars die ze tussen de tweede helft van de negentiende eeuw en na de Tweede Wereldoorlog II, zijn het bewijs van het beste van die tijd in Rome en vertellen de geschiedenis, niet alleen van de kunst . De eerste kern van de galerie - verworven in 1883 op de Internationale Tentoonstelling voor Schone Kunsten en bedoeld om rijk te worden snel - werd ingehuldigd in Palazzo Caffarelli in het Capitool. Het is 1931 de transformatie van de naam Mussolini Galerij, en er is, dan, een zeer representatief voor de vorige eeuw Italiaanse kunstscene. Maar juist in de loop van de jaren dertig is de collectie uitgebreid met de aankoop van werken van de toenmalige Romeinse festivals. Dit waren jaren van buitengewone creatieve vurigheid, en in feite deel gaan uitmaken van de collectie van werken van Giorgio de Chirico, Mario Mafai, Scipione, Gino Severini, Giorgio Morandi, Capogrossi, Afro, Alberto Savinio, Carlo Carra, en Mario Sironi, onder beeldhouwers, Arturo Martini, Marino Marini, Giacomo Manzu. De huidige tentoonstelling in het oude klooster van de Discalced Karmelieten keert terug naar het publiek - na vele jaren weg van de sluiting in 2003 - een echte galerie naar moderne museale normen, waar u kunt genieten van een fijne selectie van werken uit de drieduizend deel van de collectie. Het is een bevoorrechte locatie tussen de trends na Risorgimento en de Italiaanse kunst van de twintigste eeuw: van de Napolitaanse Vincenzo Gemito realisme symbolische esthetica van Nino Costa en Hirémy Hirschl, van Liberty interpretaties van Adolfo De Carolis en Cambellotti tot portretten van het Romeinse pointillisme, krijg je de artistieke cultuur tussen de oorlogen. Hier varieert het van de ontdekking van een nieuw classicisme in Felice Carena tot de twintigste eeuw Mario Sironi; het Magisch Realisme van Antonio Donghi aan futuristen resultaten van Enrico Prampolini, om verder te gaan met de meesterwerken van de jaren dertig: Scipione en de Romeinse School van de schilderkunst, Arturo Martini en Marino Marini beeldhouwwerk.