Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης

De oprichting van LEMM-G verschuldigde Macedonische Onderwijsvereniging (Constantinopel 1871 - Thessalonica 1924 cc), een club met grote actie in het onderwijs.

In 1931 begon de Broederschap onder leiding van haar president Ioanni Tari (1885-1968), die haar belangen uitbreidde, folklore te verzamelen in Noord-Griekenland. In de daaropvolgende decennia verzamelden de leden van de Broederschap dankzij hun inzet een groot aantal objecten die representatief waren voor het leven van plattelandsgemeenschappen in Macedonië.

1957 werd opgericht als een prive-rechtspersoon Folklore Museum van Noord-Griekenland , die werd gehuisvest in een appartement op nummer 55 de kustlaan overwinning. In 1958 volgde John Tari Konstantinos Kefalas op, die verder ging met ijverververrijkingswerk, opnames en verslag van de originele collectie.

1970 gesticht als een openbaar lichaam (entiteit) in Thessaloniki, de folklore en etnologisch museum van Macedonië (LEMM), waar het gebruik van het gebouw is gereserveerd voor de koningin Olga straat 68, bekend als "Old Government House" of "Villa Modiano". Kern collecties van het nieuwe Museum is de collectie van de Broederschap.

In 1971 het museum onder toezicht van het pas opgerichte ministerie van Cultuur. Na de aanpassing van het gebouw aan de behoeften van het museum opende de LEMM in 1973 haar deuren en in 1981 introduceerde de LEMM haar rapporten onder de nieuwe museale concepten.

In 1986 verhuisde het toezicht op het museum van het Ministerie van Cultuur, het Ministerie van Macedonië-Thracië en in 1993 werd het museum omgedoopt tot Volkskunst- en Etnologisch Museum van Macedonië en Thracië met de uitbreiding van zijn jurisdictie en in Thracië. In 1995, rapporten tijdelijk buiten dienst gesteld aan het publiek, als ze beginnen met uitgebreide onderhouds-en renovatiewerkzaamheden aan gebouwen. De nieuwbouw wordt in 2000 gerestaureerd opgeleverd. In 2001 keert het toezicht op de LEMM-G terug naar het ministerie van Cultuur.

In 2003 heropent het museum met de permanente tentoonstelling "In de molens van Macedonië en Thracië - watermolens, waterzagen, vollopen, mantanie in de traditionele samenleving" zijn deuren voor het publiek en luidt een nieuwe periode van leven voor het lichaam in. In 2005 opent hij de tweede permanente tentoonstelling over de traditionele kostuums van Macedonië en Thracië (1860-1960). Volgens het tentoonstellingsprogramma van het museum, zullen de permanente tentoonstellingen volgen voor voedsel en huisvesting.