Museo dell'emigrante di Roasio

Roasio is een klein dorpje in de provincie Vercelli in de heuvels van de Baraggia, aan de rechteroever van de rivier Rovasenda. Bewoners tot 09.10.2011, datum van de laatste nationale volkstelling, waren 2.416, maar meer dan 600 zijn nog steeds wonen en werken in het buitenland, volgens de traditie van de vaders, het voeden van emigratie die verloren gaat in de nevels van tijd en generaties. Vanaf de tweede helft van de zeventiende eeuw de eerste uitgang van het grondgebied naar Rome en Turijn, over het einde van de achttiende eeuw die van seizoensgebonden aard naar de Baragge, voor het wieden van rijst in juni-juli en de oogst in september. Deze massabeweging duurde de hele 19e eeuw en zette zich voort tijdens de eerste en de tweede wereldoorlog. In 1860 duwde de roasiani in plaats van de Alpen, in Frankrijk en in Franstalig Zwitserland, waar hij werkte als arbeiders, bouwers, interieurarchitecten en externe, mijnwerkers in de staalindustrie van Le Creusot (Frankrijk). Sinds 1890 zijn er documenten en verslagen van mannen die in Noord- en Zuid-Amerika en in Afrika expatriates waren om in de bouwsector te werken, die onmiddellijk de overhand namen over de andere continenten, in het bijzonder met Zuid-Afrika, Angola, Belgisch Congo, Mozambique, Rhodesië, de Gouden Kust, Nigeria en Algerije. Weg- en spoorbouwers volgden die van grote publieke en private gebouwen en hun veeleisende ondersteunende infrastructuur, wat op termijn leidde tot het ontstaan van echte bedrijfsdynastieën. Hun verwezenlijkingen getuigen op buitenlands grondgebied van hun deskundigheid en hun sterke operationele capaciteiten van de groep, waar ook erkend en geprezen. De "Museum emigrant" van Roasio en de tekst die erbij hoort, "Het land met de koffer" van Rosy Gualinetti, zijn van plan om al hun plichtsgetrouwe herinnering te maken.