Museo Napoleonico

In 1927 schonk Giuseppe Primoli, zoon van graaf Pietro Primoli en prinses Carlotta Bonaparte, aan de stad Rome zijn verzameling kunstwerken, Napoleontische memorabilia, familieherinneringen, samen met de kamers op de begane grond van zijn gebouw die het nog steeds bevatten. De collectie is niet zozeer ontstaan vanuit de wens om een getuigenis te geven van de keizerlijke grootsheid van de familie Bonaparte, maar eerder vanuit de wens om het verhaal van de familie Bonaparte te vertellen, privé en vanuit een visie op de hechte relatie tussen de Bonapartes in Rome. De collecties van het museum kennen drie verschillende fasen: De ware Napoleontische periode zelf, getuige grote schilderijen en bustes van de grootste kunstenaars van de tijd, portretteert in statige, conventionele stelt een groot aantal leden van de keizerlijke familie; De zogenaamde "Romeinse" periode, van de val van Napoleon tot de opkomst van Napoleon III; De periode van het Tweede Rijk, met schilderijen, beelden, gravures, meubels, objecten, allemaal uit die periode van de Franse geschiedenis gedomineerd door de figuur van Napoleon III. De huidige lay-out van het museum, het resultaat van de recente renovatie van de kamers, weerspiegelt de algemene lijnen van de tekens achtergelaten door Giuseppe Primoli. De omgevingen bewaard in sommige kamers van het achttiende-eeuwse plafond geschilderd balken, terwijl de friezen die lopen langs de muren van kamers VIII, IX, X terug naar de eerste decennia van de negentiende eeuw, toen het paleis was al eigendom van de Primoli. De ornamenten van het gebied III en V, zoals aangegeven door de "leeuw ongebreideld" van de Primoli en "adelaar" van Bonaparte, zijn na het huwelijk van Pietro Primoli met Carlotta Bonaparte, vond plaats in 1848.