Museo Nazionale Romano

Het Nationaal Romeins Museum is een museum, met verschillende filialen in aparte gebouwen in de stad Rome, Italië.

Opgericht in 1889 en ingehuldigd in 1890, was het eerste doel van het museum het verzamelen en tentoonstellen van archeologische materialen opgegraven tijdens de opgravingen na de vereniging van Rome aan het Italiaanse Koninkrijk.

De eerste kern van de collectie is afkomstig uit het Kircheriaans Museum, archeologische werken verzameld door de antiquair en jezuïetenpriester Athanasius Kircher, die voorheen gehuisvest was in het jezuïetencomplex Sant'Ignazio. De collectie werd door de staat toegeëigend in 1874, na de onderdrukking van de Sociëteit van Jezus. Oorspronkelijk omgedoopt tot Koninklijk Museum, was het de bedoeling de collectie te verplaatsen naar een Museo Tiberino (Tiberinemuseum), dat nooit voltooid werd.

In 1901 verleende de Staat het Nationaal Romeins Museum de onlangs verworven Collectie Ludovisi en de belangrijke nationale collectie Oude Beeldhouwkunst. Bevindingen tijdens de stadsvernieuwing van het einde van de 19de eeuw voegden aan de collecties toe.

In 1913 werd bij ministerieel decreet de verdeling van de collectie van het Museo Kircheriano over alle verschillende musea die de laatste decennia zijn opgericht, zoals het Nationaal Romeins Museum, het Nationaal Etruskisch Museum van Villa Giulia en het Museum van Castel Sant'Angelo, goedgekeurd.

De zetel werd gevestigd in het Charterhouse ontworpen en gerealiseerd in de 16e eeuw door Michelangelo binnen de Baden van Diocletian, die momenteel de Epigrafische en de Protohistorische afdelingen van het moderne Museum herbergt, terwijl de belangrijkste collectie van de oude kunst werd verplaatst naar het nabijgelegen Palazzo Massimo alle Terme, gekocht door de Italiaanse staat in 1981.

De reconversie van de omgevingen van de oude badhuizen/kaswoningen in een tentoonstellingsruimte begon ter gelegenheid van de internationale kunsttentoonstelling van 1911; deze inspanning werd voltooid in de jaren 1930.