Teatro Delle Arti

Het Theater van de Kunsten is de droom die uitkwam voor een handvol Salerno kunstenaars die jarenlang op zoek waren naar een vaste thuisbasis waar de vervulling van de hoop, plannen, ambities, vaardigheden, hun artistieke en organisatorische waarden. Niemand zou een soortgelijk project hebben gecrediteerd, moeilijk voor de realisatie, zwaar voor de financiële verplichting, inspannend voor de continue en duurt dagelijks van de deal.

Een paar grappen met de stroom op de burgemeester. De Luca en de toenmalige burgemeester De Biase, en de ruimte werd toevertrouwd na een regelmatig verzoek aan de bevoegde diensten en de junta die de stad Salerno regeerde, in de staat waar hij was en zonder enige financiële verplichting.

De provincie Salerno, die de kosten voor de aankoop van stoelen en de voorbereiding van Palco voor haar rekening nam, heeft beroep aangetekend. Het avontuur begon in april 2003. Het pand was in staat van verval, en gehuisvest op de ruimte zelfs een kraan met veel puin verlaten lang geleden. Het interieur werd verwoest door incidentele nachtelijke bezoekers die genoten van het maken van invallen, in het belang van de vernietiging.

Hij moest het allemaal doen, het een nieuw gezicht geven, een theater met zijn benodigdheden en veiligheidsgaranties om de activiteit te hosten en te verdelen door de naburige rechtbanken, school en stad.

Dunne snuisterijen ... Kortom toevertrouwd aan het bouwbedrijf van Franco Santoro bestaande uit harde werkers en vrienden die steen voor steen hebben gebouwd alles wat vandaag zichtbaar is, onder leiding van de architect Giuliano Pope.

De inrichting en de uitstraling zijn ontworpen en verzorgd in het interieur Antonio Mainardi en prof. Jasmine D'Ambrosio, het ontwerp dat in de foyer te zien is, is geschilderd door Pietro List. Zoals u niet weet, maar zeker niet in februari 2004, werd hij ingehuldigd in het Kunsttheater, in aanwezigheid van Zijne Eminentie Kardinaal Martini, oud-president Lucia Annunziata Rai, Carlo Verdone en vrienden en aanhangers Vincenzo De Luca, Mario de Biase en Alfonso Andria en de vele aanwezige institutionele en artistieke autoriteiten.