Ca' Rezzonico - Museo del Settecento Veneziano

W połowie XVII wieku patrycjusz Filippo Bon zlecił architektowi Baldassare'owi Longhena projekt okazałego pałacu z widokiem na Wielki Kanał. Monumentalny projekt okazał się jednak zbyt ambitny dla losów Bonusów. Budynek nie jest jeszcze ukończony w chwili śmierci architekta w 1682 roku, a wkrótce potem, z powodu niezdolności rodziny do ponoszenia znacznych kosztów budowy, miejsca pracy są zablokowane, a fabryka pozostaje niekompletna. Budynek został ukończony sto lat później przez rodzinę Rezzoniców, następczynię Bona. Czy ta rodzina nada pałacowi swoją nazwę. Miejsca pracy powstają w ciągu zaledwie sześciu lat, z czasem, aby uczcić ich niepowstrzymany awans społeczny, którego kulminacją był rok 1758, kiedy to Karol, syn Giambattisty, został wybrany papieżem imieniem Klemensa XIII. Przypowieść o Rezzoniku jest jednak bardzo krótka i konsumuje już następne pokolenie. Nie ma męskiego spadkobiercy, rodzina umiera w 1810 r. wraz ze śmiercią Abbondia. W XIX wieku budynek kilkakrotnie zmieniał właściciela. Wśród jego ostatnich najemców są słynny poeta Robert Browning, który spędza tu lata 1887 i 1888 roku, a zmarł w grudniu 1889 roku, oraz wielki kompozytor Cole Porter, który mieszkał tam w latach 1926-1927. Od 1936 roku w budynku znajduje się muzeum XVIII-wiecznej Wenecji. Wewnątrz urokliwej konstrukcji środowiskowej eksponowane są meble, obrazy i rzeźby z jednego z najszczęśliwszych sezonów sztuki europejskiej z arcydziełami Canaletto, Guardi, Longhi, Tiepolo i Rosalba Carriera.

W połowie XVII wieku wenecki architekt Baldassarre Longhena otrzymał od patrycjusza Filippo Bon w zamówieniach na wspaniały budynek na Wielkim Kanale, ukończony sto lat później przez rodzinę Rezzonico, która nadała pałacowi nazwę. Później zmienił wielu właścicieli, w tym malarza Roberta Barretta Browinga w XIX wieku (syna poety Roberta Browinga), a w latach dwudziestych XX wieku mieszkającego tu muzyka Cole Portera. Od 1936 r. mieści się tu Muzeum Wenecji XVIII wieku. Ta urokliwa budowla środowiskowa prezentuje meble, obrazy i rzeźby jednego z najszczęśliwszych pór roku w sztuce europejskiej, w tym arcydzieła Canaletta, Guardi, Longhi, Tiepolo i Rosalba Carriera.