Museo Diocesano di Vallo della Lucania

Sakralne w sztuce Muzeum Diecezjalne Vallo della Lucania zrodziło się z pragnienia Kurii Vallo i z potrzeby ochrony kościelnego dziedzictwa kulturowego, które znaleziono w kościołach po muzeum 1980 r. Trzęsienie ziemi w Questo wykazuje szczególny dynamizm, ponieważ dzieła stanowiące trzon kolekcji są dodawane dynamicznie, prace konserwatorskie i wystawiennicze. "Prezentacja kolekcji" wydaje się tak zniechęcająca. Pierwszą i najważniejszą kolekcją Muzeum jest z pewnością jeden z ołtarzy, nieporównywalnie piękne dzieła w tym ołtarz Przemienienia Pańskiego (Marco Pino z Sieny i pomoc, 1577), ołtarz Laurino (Cristofaro Feo, 1482), ołtarz św. Mikołaj z Stelli Cilento (Mistrz Stelli Cilento, 1520 c.), wszystko to wystawione w sali głównej i Mistrz Dyptyku Poliptyków doskonale odrestaurowało franciszkanina i przyjemne w swej okazałości. Mauro Cilento, Matki Bożej Różańcowej i tajemnic Giovana Angela D'Amato (XVI s.). Z kolei wspaniały Ołtarz U.K. Criscuolo z 1540 roku powrócił po latach opieki w Muzeum, z którego pochodzi kościół Najświętszej Marii Panny z Velia Lombard. Na uwagę zasługuje również kolekcja obrazów: S. Gennaro, przypisywana Solimenie, Blacka Św. Filipa i Magdalena przezroczysta Solimena, Pieta przypisana Mistrzowi Stelli Cilento, gdzie jest wiele odniesień do Pietasza Awellino Silvestro Buono. W kolekcji obrazów na wyróżnienie z pewnością zasługuje "Odkupiciel S. Bernardino i S. Antonio Abate" Decio Tramontano (1560). Nieznanym autorem jest jednak S. Antonio Abate (XVI w.). Franciszka z Paoli przez nieznanego artystę XVIII wieku, gdzie jest sporo odniesień do Giuseppe Ribera. Di Girolamo Siciliano Zwiastowanie (1577). Przez smak Polidoresco, który również wygląda na manierę Marco Pino z Sieny. Wśród wielu innych dzieł w kolekcji należy wymienić "Narodzenie z św. Janem Chrzcicielem i św. Franciszkiem" z XVI wieku. przez nieznanego wyznawcę Silvestro Buono. Jana jest tak pogodna kompozycja przywodząca na myśl jasną barwę, czysty Cesare da Sesto, a w draperii nawet Andreę Sabatino. Kolekcja rzeźb nie jest zbyt bogata w dzieła, ale z pewnością wielkim zainteresowaniem historyczno-artystycznym cieszy się San Philadelphus, drewniana rzeźba z okresu od XI do XII wieku, która przedstawia podstawowe cechy sztuki bizantyjskiej i pochodzi z kaplicy świętej znajdującej się w opactwie Najświętszej Marii Panny z Pattano. Na tle S. Filadelfa "Jeden Święty", polichromia drewniana rzeźba nieznanego rzeźbiarza XVIII wieku. nawiązuje do neapolitańskiej tradycji rzeźbienia drewna i "Madonna delle Grazie" (sec. XVI) z południowej nieznanej rzeźbiarskiej kit modelarskiej i kolorystycznej, bardzo rzadka technika w tym czasie. Nie mniej interesująca jest kolekcja obiektów, w której znajdują się dzieła o pierwszorzędnym znaczeniu, takie jak "Bridal Casket" czy "Goblet Świętego Sylwestra". Most Casket jest dziełem Bottega Embriachi i datowany jest na początek 1400 roku. Najwybitniejszym wykładowcą laboratorium rzeźbiarzy kości słoniowej pracujących we Florencji, Lombardii, Wenecji Euganejskiej, a następnie we Francji, była Baldassarre Embriachi żyjąca między końcem XIV a początkiem XV wieku. Koronka Ewy" jest dziełem Guidina z Guido da Sieny, wykonanego ze srebra i emalii w XIV wieku, oraz z kościoła Papieża San Silvestro di Sacco. Chociaż kielich i łodyga pod węzłem nie są oryginalne, to jednak pozostaje dużym kawałkiem artystycznego zainteresowania dla sześciu talerzy podstawy przedstawiających Ukrzyżowanie, Matkę Bożą Bolesną, Świętego Pawła, Świętego Sylwestra, Świętego Piotra i Świętego Jana oraz sześciu pozostałych talerzy "węzła" nie wszystkie są czytelne. Di Dario Guide opublikował ten kielich w Neapolu Noble (VI / 1967), sięgając do relikwiarza Kaprala Świętego Orvieto Guidino, przypisując historie Męki Pańskiej i emalii cuspów. Wśród sylwetek muzeum zajmuje ważne miejsce: monstrancja Domenico Giordano z 1744 r. (Nap44 i DGC); Giungano Goblet Romanelli Gennaro (1832/39); korowód z wytłoczonego srebra Ostigliano XV wieku .; korowód południowego złotnika XVI wieku .; korowód.. korowód Giung. Drobne ramiona robocze skręcone stożkowymi końcówkami i zakończone stożkiem sosnowym. Zawiera datę 1611 i czytelny napis "Pestum Adhuc Redolet" (nadal ma zapach Paestum), którego znaczenie, do dnia dzisiejszego, nie jest wyjaśnione. Kolejny krzyż procesyjny z parafii Giungano. E 'składa się z dwóch części, Prawdziwy Krzyż i właściciel neapolitańskiej srebrniczki prowadzącej z lat 1824-1839, z węzłem zdań i danym "FUIT AUCTOR ITIUS D. Domitius AMORESANUS A.D. 1518 "; Krzyż za drewniany ołtarz, matka perły i kości słoniowej, datowany z wielką dokładnością między końcem XVII wieku a początkiem. Został zbudowany przez wspólnotę franciszkańską lub franciszkańską. Kolekcja zamyka srebrną zastawką serię neapolitańskich świeczników do faktur (dziurkowanie niekompletne "... Iezzo" + 800) oraz kilka srebrnych wiązań do przecinanych i czerwonych aksamitnych. Niewiele, ale cennych szat liturgicznych od 1600 do 1800 roku.

Tekst prof. Vincenzo Cerino