Museo Nazionale di San Matteo

Historia Muzeum rozpoczyna się od kultury antykwarycznego odrodzenia, żywej w Pizie od XVIII wieku, która utożsamiana jest z pierwszym zalążkiem obrazów "prymitywnych" zebranych przez kanonik katedry Sebastiano Zucchetti (1796). Kolekcja pozostała do wykorzystania w Szkole Rysunkowej, powiększa się w następnym stuleciu o inne obrazy i rzeźby, również odzyskane w wyniku nabycia do państwa w Napoleonie i post-jednostce, ze stopniowym zbiegiem w miejscowej Akademii Sztuk Pięknych. Dopiero w 1893 r. Iginio Benvenuto Supino założył nowe prestiżowe Muzeum Obywatelskie przy klasztorze San Francesco, z którego również stworzył cenny katalog. W 1949 r. powstało nowe Muzeum Narodowe, w którym znajdują się zbiory dawnego Muzeum Obywatelskiego, z dalszymi rozbudowaniami i osiedleniem w odrestaurowanym klasztorze San Matteo w Soarcie. Z dawnego średniowiecznego klasztoru (XI w.) można dziś zidentyfikować tylko niektóre z pierwotnych budowli, głównie we wnętrzach. W każdym razie w połowie XVI w. klasztor został przebudowany, o czym świadczy data w klasztorze, na toskańskie kolumny piaskowcowe i stolice. Pod koniec XVIII w. lub na początku XIX w. pochodzi prawdopodobnie z obecnej fasady wejściowej do muzeum, z widokiem na Lungarno, z inspiracji neoklasycznej.