Restaurante Riff

Bycie kucharzem to wspaniały zawód, aby móc cieszyć się ludźmi, przyjaciółmi, moją rodziną, moimi dziećmi, którzy są wielkimi fanami, z małych, bardzo krytyczne, tak, uwielbiam gotować w domu, zapraszać przyjaciół i gotować na gulasz, w mój sposób, oczywiście, lub Spätzle, przepis z Czarnego Lasu, aby przypomnieć mi o moim pochodzeniu, mojej babci, która gotowała fenomenalnie, pamiętam mojego dziadka zbierając kanony pod śniegiem ...

Troszczę się o to, dla kogo gotuję, muszę widzieć ludzi, dla których gotuję, mam wrażenie, że mogę bardziej spersonalizować moją pracę dla tej osoby, mam wrażenie, że jestem w stanie uczynić go szczęśliwszym w mojej kuchni. Dlatego moja restauracja jest mała.

Dla mnie to szczęście; moja restauracja ma dla mnie szczęście; Walencja jest dla mnie szczęściem.

Lubię chodzić na Rynek Centralny codziennie rano, spotykam tam moich przyjaciół, cieszę się cudownością tej architektury, jakością produktów w każdej chwili w roku, rozmowy z tymi, którzy tam pracują, cieszę się, że oni wiedzą, być jednym z nich, być akceptowane ....

Innym niezwykłym środowiskiem jest aukcja, gdzie kupuję ryby w porcie, miejsce jest brzydkie, trzeci świat, marzę i mam nadzieję, że pewnego dnia będą lokalizować tę wielką okoliczność w inny sposób, ten cyrk sieci tak wspaniale, dać jej nawet turystyczny sens. Spacer wśród łodzi, wśród rybaków, widzę jak rozładowują skrzynie na ryby, świeże, bardzo świeże .... Co za jakość!

Nie wyobrażam sobie robienia czegoś innego. Dla mnie znalezienie tego zawodu było wielkim szczęściem. To brzmi corny, wiem, ale uwielbiam być w stanie poświęcić się kuchni tutaj, właśnie tutaj, z tymi produktami, że jakość, że tradycja, którą odkrywam stopniowo, robię kuchnię walencjańską, MY kuchnia walencjańska.