Teatro Nino Manfredi

Jesteśmy pierwszymi mrozami. Poza letnim ciepłem ustępuje klasycznemu jesiennemu usztywnieniu. Wewnątrz jest inna historia. W ciepłej i przytulnej atmosferze starego kina zaczyna się od szczeniaka. Z fatalnym "odkorkować butelkę". Dokładniej, 30 września z dwóch tysięcy i pięciu niezwykłych Pameli Villoresi zainaugurował Teatro Nino Manfredi "Wielki krzyk miłości". U jego boku Pietro Longhi. To właśnie oni, scena świętująca wielki sukces, twórcy "uncork". Przy tych optymistycznych założeniach, Ge.Ser.T i C LTD (Management Services Theatrical and Cultural), którzy w grudniu 2004 roku, w ramach działalności Teatru Centralnego, mogą tylko kontynuować swoją drogę uparcie, osiągając zawsze nieoczekiwane rezultaty. Już kilka miesięcy po nabyciu lokalu firma zdecydowała się na gruntowną renowację. Rezultatem jest obecny Teatro Nino Manfredi: 288 miejsc siedzących podzielonych pomiędzy stoiska (224) i galerię (64). W pełni klimatyzowane otoczenie, opatrunek (pierwszy nieistniejący) do hali do foyer, wyposażony w wyremontowane zaplecze techniczne i systemy bezpieczeństwa dostosowane do obecnych standardów. Już sam pierwszy rok to triumf: programowanie kalibru krajowego, a następnie 925 abonentów i 30 000 sprzedanych biletów. W kolejnych sezonach frekwencja znacznie wzrosła dzięki artystycznej jakości oferty. Wspomniał pan już o Pameli Villoresi i Pietro Longhi, na scenie w Manfredi przez lata naprzemiennie pojawiają się artyści i autorzy, którzy piszą i do dziś piszą historię Teatru: Nando Gazzolo, Luigi De Filippo, Franca Valeri, Arnoldo Foa, Erica Blanc, Anna Mazzamauro, Gianfranco D'Angelo, Paola Quattrini, Paola Gassman, Milena Vukotic, Valeria Valeri, Mariano Rigillo, Raffaele Pisuolo, Gianric Nico Tedeschi oraz ponownie Paola Quattrini, Francesco Pannofino, Isabel Russinova, Corrado Tedeschi, bracia Gallo Gabriele Pignotta i Fabio Miser, Caterina Costantini, Sandra Milo, Fabio Ferrari, Gianluca Ramazzotti, Toni Fornari, Marco Simeoli. Podczas tego doświadczenia artystyczny znak firmy doświadczył również formuły programistycznej, która łączy tradycyjne i inne propozycje biznesowe szczególnie dedykowane współczesnej dramaturgii i pojawiającym się talentom. Giuseppe Manfridi, Gianni Clementi, Angelo Longoni czy Edoardo Erba, ale także inscenizowali młodych reżyserów i wykonawców. Dzięki tej administracji Teatro Nino Manfredi osiągnęło w sezonie 2010/2011 pułap 1700 abonentów i 48 000 sprzedanych biletów, co plasuje go na 45 miejscu we Włoszech pod względem liczby widzów, a w Rzymie na 8 miejscu. To więcej: w rankingu dla konkretnych teatrów z mniej niż 300 miejscami będzie pierwszy we Włoszech. Doceniamy zaufanie, jakim dzięki uczestnictwu w tej inicjatywie obdarzyli nas wszyscy artyści i wszystkie produkcje, które przychodziły i odchodziły, jak również dziękujemy publiczności, która śledzi nas z uczuciem i zainteresowaniem przez siedem lat, pozwalając Teatro Nino Manfredi na obejście rezultatów, które pozwoliły, poprzez staranną Dyrekcję Artystyczną oraz równie ostrożne i właściwe zarządzanie, uzyskać uznanie w narodowej perspektywie przedsięwzięć teatralnych. Wyniki są z tego dumne i zachęcają do patrzenia w przyszłość.