Catacombe di Roma

De catacomben van Rome zijn oude catacomben, ondergrondse begraafplaatsen onder Rome, Italië, waarvan er ten minste veertig, sommige pas in de afgelopen decennia ontdekt. Hoewel het meest beroemd voor christelijke begrafenissen, hetzij in afzonderlijke catacomben of gemengd met elkaar, mensen van alle Romeinse religies zijn begraven in hen, vanaf de 2e eeuw na Christus, voornamelijk als reactie op overbevolking en een tekort aan land. De Etrusken begraven hun doden, net als veel andere Europese volkeren, in ondergrondse kamers. De oorspronkelijke Romeinse gewoonte was crematie, waarna de verbrande resten werden bewaard in een pot, askast of urn, vaak in een columbarium. Vanaf ongeveer de 2de eeuw na Christus, werd inhumatie (begraving van onverbrande resten) modieuzer, in graven of sarcofagen, vaak uitgebreid gesneden, voor degenen die het zich konden veroorloven. Christenen gaven ook de voorkeur aan begrafenis boven crematie vanwege hun geloof in lichamelijke opstanding bij de wederkomst.

De christelijke catacomben zijn zeer belangrijk voor de kunstgeschiedenis van de vroegchristelijke kunst, omdat ze de grote meerderheid van de voorbeelden van vóór ongeveer 400 AD, in fresco en beeldhouwkunst, evenals goud glazen medaillons (deze, zoals de meeste lichamen, zijn verwijderd). Ook de joodse catacomben zijn in deze periode van belang voor de studie van de joodse cultuur. Na de herontdekking van de catacomben werden een aantal dubieuze relikwieën van catacomb heiligen gepromoot.