Museo Civico - Principe Guglielmo Romanazzi Carducci di Santo Mauro

Korte geschiedenis van het paleis en de familie van Romanazzi Carducci.

Gelegen in het hart van de oude stad van de stad, de Romanazzi Carducci paleis is een van de juwelen van de Apulische historische en artistieke erfgoed. De huidige configuratie van het gebouw weerspiegelt voornamelijk de renovatie- en renovatiewerken die plaatsvonden tijdens de 19e eeuw. Maar de geschiedenis van het gebouw begint al in de Middeleeuwen, toen het gastheer was van de cisiddetto Balì. Dus het werd de feodale heer van de stad (die in de veertiende eeuw werd een bezit van de Orde van Ridders van Malta en zal blijven tot de negentiende eeuw). Met de afschaffing van het feodalisme in 1806 ging het paleis over in het staatseigendom, dat het te koop aanbood. Het gebouw kwam dus in het midden van de eeuw (XIX) gekocht door de Romanazzi Carducci familie, een van de rijkste in de stad. Het paleis zoals we het nu zien is nauw verbonden met de figuur van de markies Guglielmo (geboren in 1881), die later werd Prins, dankzij zijn huwelijk met prinses Giulia Saluzzo uit Corigliano van de adellijke familie van de Napolitaanse vorsten van Santomauro. Elke kamer toont de herinnering aan het leven van de prins en zijn familie, met inbegrip van die van zijn dochter Maria Alasia trouwde in 1932 met Mario Lombardo Duca di Cumia. In 1967, een jaar voor zijn dood, schenkt prins Willem, de laatste mannelijke erfgenaam van de familie, met een testamentair gebaar het hele gebouw aan de stad, zodat het tot museum kan worden omgevormd. De entreeruimte is de spil waarrond het hele lichaam van het gebouw zich ontwikkelt: rechts, in volgorde, de kamers bestemd voor het openbare leven van het gezin, de momenten van representatie, vergadering, gasten. Links achter een grote, zware houten deur opent de eetkamer van waaruit de kamers beginnen die bestemd zijn voor de levensmomenten van de Prins.

Muzieksalon en gele salon. Deze twee omgevingen vormen het meest opvallende deel van het gebouw. De piano wordt gedomineerd door de eerste kamer, het embleem van een van de favoriete passies van de Prins en van zijn hele familie. Echt interessant dan het met een mythologisch tafereel versierde gewelf, zoals gebruikelijk in de zeventiende-eeuwse gebouwen. De gele hal is de meest fascinerende omgeving van het hele gebouw voor de periode meubels, die de mode en smaken van de tijd weerspiegelt. Al het meubilair was het onderwerp van een zeer recente restauratie (2015) die het terugbracht naar zijn oude schoonheid. Zelfs in deze ruimte is het gewelf rijkelijk geschilderd met een mythologisch onderwerp.

Gastenkamers en kapel. Grenzend aan de gele salon zijn de twee slaapkamers ontworpen om gasten te huisvesten. Links in de zogenaamde "Witte Kamer" stond prins Umberto van Savoye, de toekomstige koning van Italië, tijdens een van zijn bezoeken hier in Putignano. Deze bezoeken vonden plaats bij drie verschillende gelegenheden in 1933, 1935, 1942; maar de belangrijkste was die ter gelegenheid van de inhuldiging van de Grotta del Trullo. Aan de rechterkant van de gele zaal, de volgorde van de kamers opent voor de gastheer, in de laatste fase van het paleis leven en in het bijzonder tijdens de oorlog, het gezin van de Prins dochter, Maria Alasia, met haar drie kinderen, terwijl de hertog Lombardo di Cumia was aan de voorzijde. De eerste kamer, ten onrechte de "Koningzaal" genoemd, wordt zo genoemd omdat het de eerste van de kamers was waar Prins Umberto van Savoie was gehuisvest. De badkamer met mooie antieke meubels en prenten met vrouwelijke figuren op de muren, die de grote esthetische smaak van de eigenaar weerspiegelen, valt op tussen de twee slaapkamers. Deze vleugel van het gebouw, aan het einde van de gang, sluit de kapel, bestemd voor momenten van religieuze herinnering.

Eetkamer en tuin. De kamer is een triomf van kunst en nieuwsgierigheid: op de muren staan stillevens van achttiende-eeuwse smaak, waarschijnlijk afkomstig uit Napels. Interessant zijn ook de elegante en kostbare porseleinen bewaard in de ramen, waarvan sommige werden gepersonaliseerd door de Prins met de familiewapen, misschien ter gelegenheid van het huwelijk van zijn dochter Maria Alasia. Vanuit de ramen is het mogelijk om de hangende tuin, een andere belangrijke plaats in het leven en de geschiedenis van het gebouw, te bekijken.

Privé kamers van de Prins. Vanuit de eetkamer heeft u toegang tot de kamers voor het privéleven van de Prins, allemaal met directe toegang tot de tuin. Na de slaapkamer begint de volgorde van de kamers die het privéleven van de prins vertellen: het archief met de boekenkasten met meer dan 3000 boekdelen die aan de gemeentebibliotheek zijn geschonken, de privéstudie met de kluis, de jachttrofeeën, de foto's van de prins te paard. Jacht en paarden waren de grootste passies van de prins: de eerste was de collectie negentiende-eeuwse geweren (ooit geplaatst in deze kamer en nu verplaatst om veiligheidsredenen). De collectie werd vervolgens uitgebreid door een donatie van het ministerie en vandaag de dag beschikt over bijna duizend stuks. Een kleine gang geeft toegang tot de binnenste kern van het gebouw: van de kamers die gebruikt worden als garderobe en schoenenrek tot de privé slaapkamer van de Prins. Dit is de kamer ook wel "del pinocchio" genoemd: het is een marionet/pop, die de Prins tijdens een reis naar Australië van een Italiaanse gemeenschap cadeau kreeg en die hij aan zijn dochter Maria Alasia cadeau gaf.