Bräustüberl Tegernsee

Historia Bräustüberla

Założony jako mały "Bräustibl" dla spragnionych Bräunnerów, najpierw klasztor Tegernsee, a później browar Herzoglich, Tegernseer Bräustüberl od dawna należy do najsłynniejszych gospodarek w Bawarii. Charakteryzuje się przede wszystkim złożonością gości, którzy wcześnie stworzyli niepowtarzalny klimat zachowania tradycji i tolerancyjnej otwartości: Za panowania króla Maxa I Józefa, również pierwszego browaru Wittelsbach w Tegernsee, miejscowi spotkali się tu na szlachcie europejskiej, a następnie letni goście i artyści, piękni, bogaci, ważni i całkiem normalni.

W Bräustüberl odkrył i zakochał się prawie we wszystkim. Przynajmniej tych, którzy doceniają rzeczywistość. Bo Bräustüberl i jego regularni nigdy się nie kłaniają. Pokojowa, bawarska, serdeczna i przytulna, to właśnie w tej świątyni tradycji Tegernseeisch-Altbayrischen, przede wszystkim zawsze (H) miejsce prawdziwej komunikacji między ludźmi, gdzie patrzy się i śmieje, bez rozróżnienia na torebkę, tytuł, pochodzenie i religię.

Churfürstliche Conzession zur Bierverschleiß "od 1675 r.".

22 lutego 1675 r. - rok na tablicy przy tawernie prowadzi do panowania wielkiego opata Tegernsee Bernharda Wenzla, który przybył z okolic Salzburga i klasztoru Tegernsee od 1673 r. do 1700 r. z głowami. "Bernardus Abbas", który wraz z rokiem MDCLXXX (1680) uwieczniony jest również na kolumnie centralnej naprzeciw wejścia Bräustüberla, był tym, który za radą swego wiolonczelnika przywiózł browar z Holzkirchen do Tegernsee.

Nie chodziło o spożycie piwa przez samych mnichów, ponieważ na stołach w refektarzu znajdowały się głównie produkty z własnych winnic w Wachau i Południowym Tyrolu. Kompetentny Kelner mógł raczej obliczyć, że w operacji samorządowej klasztor nie musiałby dzielić zysku z operatorem, a browar mógłby wnieść tak znaczący wkład w koszt klasztoru.

Klasztor przynosił zyski w postaci tzw. "stroju piwnego", czyli baru publicznego i sprzedaży karczmarzom. Z drugiej strony władze sprawowały nad tym ścisłą kontrolę, ponieważ za sprzedane piwo trzeba było zapłacić podatek.

Panujący wówczas elektor Ferdynand Maria był klasztorem Tegernsee, choć przyjaźnie połączony, ale budżet państwa oczywiście zawsze potrzebował pieniędzy. W ten sposób opat Bernhard zdołał "nit bez sztuczek i pecha" przenieść prawa do warzenia i serwowania piwa z Holzkirchen na Tegernsee. Nadszedł czas 22 lutego 1675 roku: Klasztor otrzymał w Tegernsee długo oczekiwaną spowiedź zur Bierverschleiß.