Göcseji Múzeum

W Zalaegerszeg pomysł utworzenia muzeum został po raz pierwszy poruszony w artykule prasowym przez György Borbély gimnazjalistę w 1898 roku. W 1907 r. pod kierownictwem Borbély'ego nauczyciele gimnazjum zaczęli zbierać antyki i wspomnienia etnograficzne. Większość obiektów została rozrzucona w czasie I wojny światowej, a mniejsza część została przeniesiona do Keszthely.

W 1935 r. József Fára został archiwistą muzealnym dla innej organizacji muzealnej, ale Kolekcja Göcsei, która powstała po jego pracy, nie mogła być zorganizowana w muzea, a tylko ułamek z nich stracił II. Wojna światowa.

Muzeum Göcsei powstało w 1950 r., jego pierwszy profesjonalista, aż do 1969 r. etnografem był szef Imre Szentmihályi. W dawnym Ratuszu (Plac Kazinczy 1.) najpierw otrzymano tylko dwa pomieszczenia o powierzchni 50 metrów kwadratowych, a kolekcja Göcseji mogła zachować część pozostałych obiektów.

W pierwszej dekadzie stworzył najpierw zbiór etnograficzny archaicznego rolnictwa ludowego, kultury mieszkaniowej i sztuki ludowej Göcseja. Szczególnie wyróżniająca się była kolekcja narzędzi dla starego rolnictwa, przedmioty rzeźbienia ciast, zwłaszcza zdobione drapieżniki. Tysiące zdjęć wykonanych przez Szentmihályi ma ogromne znaczenie dla późniejszych badań, z których większość jest częścią ówczesnej tradycyjnej wsi Göse, wspomnień architektury ludowej, które od tego czasu zostały zniszczone. Jesienią 1953 roku otwarto pierwszą stałą wystawę kultury ludowej Göcseja. W 1960 r. ukazał się jubileuszowy pomnik Muzeum Göcsei, w którym opublikowano wiele ważnych opracowań dotyczących historii hrabstwa.

W 1962 r. instytucja ta przeszła do Rady Hrabstwa. Przez krótki czas pracował tu archeolog (Ilona Valter 1962-63, Róbert Müller w latach 1967-69), ale z powodu braku odpowiednich warunków pracy obaj wyjechali do innych miejsc pracy.

W 1963 roku rozpoczęto budowę Muzeum Wsi Göcse. Naukowy projekt wystawy plenerowej architektury ludowej Göcseja wykonał Jenő Barabás, profesor nadzwyczajny, Imre Szentmihályi, etnograf i architekt János Tóth. Personel muzeum był bardzo mały, więc organizacja muzeum była bardzo mała, więc szeroko zakrojona grupa robocza pomogła w zarządzaniu Radą Powiatu. Pierwsze skansen etnograficzny na Węgrzech otwarte 20 sierpnia 1968 roku. W następnej dekadzie kojarzona była z trzygwiazdkową bramą chłopską, zachowaną i urządzoną w minionym stuleciu jako muzea: Kávás, Csesztregen, Zalalövő.

W 1969 r. muzeum otrzymało bardzo słabo utrzymaną siedzibę rady miasta (Batthyány u. 2), która została wybudowana w 1892 r. na kamienicę (budynek do 1975 r. był użytkowany wspólnie przez biura ZTE Sport Association, a do 1993 r. przez Węgierskie Muzeum Przemysłu Naftowego). Przebudowa została zakończona w 1973 r. i otwarto nowe wystawy okresowe, a 23 września Ferenc Gönczi, Göcsej - najważniejszy badacz.

W międzyczasie, w 1972 r., powstała organizacja muzeum okręgu Zala, a Muzeum Göcse stało się muzeum okręgowym. W 1976 roku w Kolekcji Kisfaludi Strobl Zsigmond powstał majątek rzeźbiarza Kisfaludi Strobl Collection, który w 1990 roku przeniósł się na swoje obecne miejsce. W 1979 roku otwarto stałą wystawę historii powiatu Zala (została zdemontowana w 1997 roku).

Od 1972 roku liczba pracowników stopniowo wzrastała: archeolog (s), historyk sztuki, historyk (s), kierownik zbiorów, możliwość stopniowego rozwoju nowoczesnych warsztatów konserwatorskich.

Najpierw wzmocniono działalność archeologiczną: prace prowadzono we współpracy z Państwową Inspekcją Zabytków, Zakładem Archeologii ELTE, Instytutem Archeologii Węgierskiej Akademii Nauk. W 1978 r. rozpoczęto przygotowania do badań archeologicznych Kis-Balaton, które stały się jedną z największych planowanych eksploracji w latach 80. Kontynuowano podobne badanie dorzecza Hahootsa. Od 1980 r. stały się one bardziej regularne i owocne dla instytucji międzynarodowych, głównie Austrii, Niemiec, Jugosławii (później Słowenii). Od 1974 r. rozbudowany, bardziej doświadczony zespół pracowników - oprócz publikacji krajowych i innych wydawnictw powiatowych - zajmuje się przede wszystkim wspólnym periodykiem zbiorów publicznych powiatu, Kolekcją Zalai, po jego własnym czasopiśmie w Zala Múzeum.

Po 1992 r. przeprowadzono nowy remont budynku muzeum, a na poddaszu ukończono w 1997 r. nowoczesne miejsca pracy, a w uwolnionych częściach budynku powstały nowoczesne magazyny.

Od 1996 r. Muzeum Göcsei aktywnie uczestniczy w obchodach rocznic obchodzonych przez siebie nawzajem (Milenium Podboju, 150. rocznica Rewolucji i Wojny o Niepodległość 1848-49, Milenium Założyciela Państwa, Rok Kossutowski, a w 2003 r. Rok Deáka). Nasze wystawy i wydarzenia zapewniły godny poziom przestrzeni dla Zalaegerszeg i mieszkańców powiatu na uroczystości.

W 2000 r. przypomniał sobie 50. rocznicę istnienia muzeum. Z tej okazji w naszej wystawie "Skarby dawnych czasów" wspomnieliśmy o działalności półwiecznej działalności muzealnej. W tym roku otwarto "Centra wzdłuż Zali"; nasza nowa stała ekspozycja.

W 2003 r. Muzeum Göcsei wprowadziło dwie nowe wystawy w Deák Year. W naszej stodole w domu Waki i Kehidy, nasz stary dom otworzył nasze stałe wystawy.

Od 1999 roku archeolodzy z Muzeum Göcse włączyli się w archeologiczne poszukiwania autostrady M7 i autostrady M70. Praca ta, która trwa do 2007 roku, jest największą działalnością Zala Archeology.

W uznaniu dla naszej pracy w 1996 roku otrzymaliśmy nagrodę specjalną w Muzeum Ministerstwa Kultury i Edukacji Publicznej "Muzeum Roku", a w 2000 roku nagrodę specjalną Muzeum Narodowego. W 2001 r. Walne Zgromadzenie Powiatowej Nagrody Zala, a Walne Zgromadzenie Rady Powiatu Zalaegerszeg przyznało instytucji nagrodę Pro Urbe. W 2003 r. Muzeum w Göcsej stało się Muzeum Roku.

Dyrektorzy muzeum:

1950 - 1969: Dr Imre Szentmihályi

1970 - 1972: Dr András Reményi K.

1972 - 1992: Dr Németh József

1992 - 2011: Dr László Vándor

2011 - Imre Kaján