Museo Arqueológico de Córdoba

Zbiory te zaczęły kształtować się od konfiskaty w 1835 r., a następnie utworzenia w 1844 r. Komisji Zabytków i Zabytków Sztuki. Wraz z powstaniem muzeum w 1867 roku, zbiory zaczynają się rozwijać w sposób coraz bardziej progresywny. Od początku istnienia muzeum to miało kilka obiektów, aż do jego lokalizacji w renesansowym pałacu Páez de Castillejo. Budynek ten jest najstarszym dziełem renesansu kordowskiego i jednym z najbardziej charakterystycznych pałaców starego miasta Kordoby. W latach 50-tych został odrestaurowany i odnowiony przez architekta Feliksa Hernandeza. Obecna instalacja została zainaugurowana w 1962 roku. W tym samym roku zarówno budynek, jak i jego zbiory zostały uznane za Zabytkowy Zabytek Sztuki. Pałac, oprócz tego, że prezentuje wspaniałą fasadę kamienną z rzeźbioną dekoracją, zachowuje strukturę XVI, główną klatkę schodową, kasetonowe sufity i niektóre elementy z XV wieku, mudżejar i gotyk. W XVII wieku przeszedł na rodzinę Bañuelosów, a następnie na dom w Albie, który w XIX wieku wyalienował go. Z późniejszych awatarów należy zauważyć, że mieściło się w nim pierwsze centrum telefoniczne w Kordobie.

Ponadto Muzeum posiada przylegający do Pałacu budynek rozbudowy, który we współczesnym języku architektonicznym oferuje nowoczesne, atrakcyjne i funkcjonalne przestrzenie muzealne, które zapewniają Muzeum Archeologiczne w Kordobie rosnącą przestrzeń i usługi, jakich wymaga jego projekcja w dzisiejszym społeczeństwie.

Wystawę otwiera wystawa, która pod hasłem "Kordoba - Spotkania kultur" oferuje zwiedzającym tematyczne zwiedzanie najważniejszych dzieł niezwykłej kolekcji muzeum. A także, prezentuje wyjątkowy kawałek, stanowisko archeologiczne rzymskiego teatru miasta, otwarte dla publiczności w piwnicy, odnowione, muzeum i dostępne.