Museo Nazionale delle Arti e Tradizioni Popolari

Od 1 września 2016 r. Muzeum stało się częścią Muzeum Cywilizacji utworzonego na mocy sztuki. 6 rozporządzenia ministerialnego z dnia 23 stycznia 2016 r. nr 44, pod kierunkiem ad interim prof. Leandro Ventura

Muzeum Cywilizacji:

• Narodowe Muzeum Sztuki i Tradycji Ludowej
• Narodowe Prehistoryczne i etnograficzne "Luigi Pigorini".
• Muzeum Średniowiecza
• Muzeum Narodowe Sztuki Wschodu "Giuseppe Tucci

Struktura w wyniku aktualizacji DM 44 01/23/2016 Reorganizacja Ministerstwa Dóbr i Działalności Kulturalnej oraz turystyki

Narodowe Muzeum Sztuki i Tradycji Popularnych jest jedynym muzeum państwowym we Włoszech, posiadającym specjalistyczną wiedzę w dziedzinie materiałów ETHNOGRAFIA I ANTHROPOLOGIA, jego celem jest dokumentacja popularnych tradycji wszystkich regionów włoskich i zachowuje ponad sto tysięcy dokumentów, nabytych od 1906 do dziś .

Historia Muzeum zostało założone przez Włoską Wystawę Etnograficzną, która odbyła się w Rzymie w 1911 roku z okazji pięćdziesiątej rocznicy Włoch, a jego założyciel Lamberto Loria (1855-1913), etnolog, który po kilku wyprawach na studia poza Europą, zrealizował podczas krótkiego pobytu w Sanno, również we Włoszech na początku XX wieku, zmuszony był do prowadzenia badań etnograficznych. Konieczne było udokumentowanie kultury agropasterskiej, która w tym czasie przechodziła poważne zmiany ze względu na postępującą industrializację terenów bliskich i odległych, a w konsekwencji emigrację z ośrodków wiejskich.

Zbiory Na wystawę w 1911 r. Loria zebrała ponad trzydzieści tysięcy eksponatów z pomocą współpracowników, nauczycieli i miejscowych uczonych, działających w różnych regionach. Po zakończeniu ekspozycji zaproponowano utworzenie muzeum narodowego, ale śmierć tej samej Łorii, która miała miejsce w 1913 roku, a historia pierwszej wojny światowej opóźniła realizację projektu.

Gdy w 1923 r. został wydany dekret ustanawiający, podjął problem braku odpowiedniego miejsca. Zamknięte w pudełkach kolekcje przedmiotów zostały złożone w tych latach w piwnicach muzeów, a ostatecznie wylądowały w Villa d'Este w Tivoli. Dopiero w 1956 roku cała kolekcja została przeniesiona do pałacu EUR, w którym obecnie mieści się Muzeum. Znaczna część eksponatów pochodzi z okresu od końca XIX do początku XX wieku, ale jest wiele wyjątków: często na przykład przedmioty drewniane pochodzą z XVIII lub początku XIX wieku.

archiwa Wszystkie materiały dokumentacyjne muzeum są obecnie dostępne dla zwiedzających za pośrednictwem szeregu usług: biblioteki, archiwum historycznego, w którym przechowywane są dokumenty związane z nabyciem przedmiotów, Gabinetu Wydruków, archiwum zdjęć, archiwum dźwięku, antropologii wizualnej archiwum, sklepów etnograficznych, katalogu inwentaryzacji biurowej i wypożyczeń, laboratorium konserwatorskie i laboratorium audiowizualne. Muzeum, ze względu na swoją specyfikę i wyjątkowość na terenie całego kraju, jest również centrum gromadzenia danych, badań i dokumentacji.