Teatro Gaztambide Tudela

Historia Teatru Gaztambide sięga 1936 roku. Na początku tego roku Tudela miała jeden teatr Cervantes. Pozostałe dwie znajdowały się w mieście na początku XX wieku zniknęły z różnych powodów: Wiadomości zostały zniszczone przez pożar w 1927 roku, a Dyrektor został zburzony w 1931 roku.

Według relacji Jezusa Romé w książce "Teatr w Tudeli do 2000 r.", Biblioteka numerów lokalnych "Manuel Castel-Ruiz" nagroda, "w 1936 r., trzech promotorów: Hermogenes Herrero, Saragossa, Antonio Muro, Alfaro, i Aurelio Izquierdo, Tudela, połączyli siły, aby zrealizować projekt, uznany za wyjątkowy w swoim czasie, ze względu na wysokość budynku oraz jakość i możliwości nowego pokoju, który postanowił nazwać Gaztambide ". Rosnące zainteresowanie opinii publicznej filmem i duża liczba wędrownych zespołów teatralnych skłoniły je do rozważenia projektu nowego teatru jako szansy biznesowej.

Prace rozpoczęły się w maju 1936 r., pod kierownictwem architekta Mariano Barroso, na terenie dawnej fabryki olejów Cistue lords. Ale początek wojny domowej znacznie wpłynął na jej rozwój nie tylko ze względu na okoliczności samej wojny, ale także na niedobór produkowanych materiałów. Pomimo trudności, promotorzy sądzili, że teatr może zostać ukończony i gotowy do otwarcia na uroczystości w Santa Ana w 1939 roku, ale nie było to możliwe aż do 1943 roku.

Już rok wcześniej kronikarz Tudeli z "Diario de Navarra" stwierdził, że teatr Gaztambide "wielki i elegancki, zostanie zainaugurowany przez wielkie towarzystwo Celii Gámez". Ale rzeczywistość była inna. Inauguracja odbyła się w dniach 22, 23 i 24 czerwca 1943 r. z serii musicali i operetek firmy Aliaga-Gómez, noszącej tytuł: "Tabu", "Niebezpieczna blondynka" i "Taniec Savoya". Przewlekła premiera 30 czerwca ukazała się gazeta Navarre, która odzwierciedlała "wielki występ teatralny, nowoczesne postępy i możliwość przyjęcia dużej liczby widzów".

Sześć lat później promotorzy teatru przedstawili miastu Tudela projekt stworzenia 5-piętrowego budynku mieszkalnego na terenie teatru, co nadało teatrowi Gaztambide jego obecny wygląd.

Dramat wydarzył się po tym, jak bracia Cascante Burgos przedsiębiorcy, którzy w 1976 r. wykonali prace modernizacyjne: odnowili wnętrze, wyposażyli w ogrzewanie i zbudowali nowe toalety dla większego komfortu.

W jego rękach pozostawał kierownikiem teatru aż do stycznia 1995 roku, kiedy to został przejęty przez miasto. Gaztambide był wykorzystywany do początku prac nad wydarzeniami i działaniami kulturalnymi, podkreślając znaczenie festiwali w Nawarze.