Teatrul Szigligeti Oradea

Teatr w Oradea to budynek o zdecydowanym wyglądzie miasta, wzniesiony na jednym z głównych placów miasta, po północnej stronie Placu Bémer, obecnego Placu Ferdynanda.

Po kilku bezowocnych konkursach miasto akredytowało projekt nowego teatru wiedeńskiej firmy "Fellner und Helmer", który już cieszy się europejską renomą. W ciągu dziesięcioleci działalności firma mogła już być dumna z odniesień z Zurychu do Odessy, podnosząc prawie pięćdziesiąt teatrów zgodnie z najnowocześniejszymi wymaganiami tamtej epoki. Fasada budynku jest niewątpliwie fasadą grecką: sześć kolumn jonowych wraz z tympanonem, na którym się znajdują, mówią same za siebie, a a alegoryczne figury tych ostatnich podkreślają klasyczny charakter fasady.

Typowe płaskorzeźby wykonał lokalny rzeźbiarz Peller Ferenc. 25 lat po jego użyciu rzeźby zaczęły się erozji, a całe fragmenty kompozycji zaczęły opadać. Władze miasta podjęły decyzję o usunięciu kompozycji, tak aby licznik czasu w budynku pozostał bezludny do czasu, gdy inny rzeźbiarz, Deák Árpád, zdecydował się na ponowne zasiedlenie budynku.

Przed teatrem znajduje się popiersie Szigligeti Ede, zwanej teatrem. Nie ma tych samych dat datków co budynek, ale kiedy powołano teatr, zdecydowano, że zostanie wzniesiony duży biust ufundowany z publicznych darowizn na rzecz wielkiego orackiego artysty i że w tym celu stworzony zostanie okrągły teren przed teatrem. Inauguracja pomnika odbyła się 15 grudnia 1912 roku.

Pierwszy występ na tej scenie (na "deskach reprezentujących cały świat") rozpoczął się uwertura o godzinie siódmej 15 października 1900 roku.

Nowy reżyser, Somogij Károly, rozpoczął współpracę z ponad 80 osobowym zespołem, z którego blisko 60 było aktorami. W dzisiejszych czasach liczba ta wydaje się świetna, ale trzeba pamiętać, że po pierwsze zespół grał zarówno utwory prozą, jak i utwory muzyczne (zwykle operetkowe, ale także utwory), a po drugie było wiele prawykonań: dwa tygodnie w tygodniu, ale były to tygodnie nawet z trzema. W pierwszym sezonie - 1900-1901 - Somogij otrzymał 136 nagród. Powodem było to, że miasto było małe i sztuka była tylko dwa lub trzy razy, ale były też wielkie pokazy, które odbywały się dziewięć lub dziesięć razy.

W następnych dwóch dekadach była to ogólna sytuacja teatru Oradea, zmiana ta wynikała jedynie z ogólnego stanu ubóstwa po zakończeniu I wojny światowej. Nawet w tym trudnym okresie w Oradea gościli najwięksi węgierscy aktorzy, a niektórzy z nich nawet zaczęli od tego miasta do sławy narodowej.