Błędne dane? Prosimy o powiadomienie nas hi@itinari.com.
Ta historia podróży jest tłumaczona przy pomocy technologii.
Tekst ten został przetłumaczony na Polski z oryginalnego języka English.
Dom Pamięci Zofii Ryży został zbudowany w latach 1881-1883 przez Wincentego Ryży i nosi imię jego żony i ostatniej okupantki, Zofii Ryży, która stała się osobą, która kontynuowała pracę ojca i promowała język ojczysty i historię Polski wśród młodzieży w Adampolu. Dom Ryży był jednym z najwspanialszych domów w całej wsi i pełnił rolę ośrodka kultury. Zawierał najbogatszy księgozbiór literatury polskiej.
Dom Ryżyów był również jednym z najstarszych pensjonatów we wsi i od zawsze tętnił życiem.
Liczne, wielojęzyczne notatki w starych książkach pamięciowych, co potwierdza, że był to najstarszy dom. Najstarsza wzmianka pochodzi z 1916 roku.
Zgodnie z życzeniem Zofii Ryży i dzięki życzliwości jej spadkobierców - Lesławia Ryży i Antoniego Dochodów - oraz dzięki wsparciu założonej w 1991 roku Fundacji Kulturalnej Adampolu w Warszawie, dom stał się miejscem, w którym gromadzono i udostępniano ludziom wszystkie pamiątki z historii Adampolu i życia jego mieszkańców. Taki był pomysł kuratora Narodowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Prace przygotowawcze zostały wykonane wiosną 1992 r. przez grupę etnografów z Warszawy. Dom Pamięci Zofii Ryży został uroczyście otwarty 4 lipca 1992 r., w 150. rocznicę osady. W latach 2001-2003 dom został wyremontowany i konserwowany.
Odbywały się regularne wystawy. Właściciele: Antoni Dochoda i Lesław Ryży (Leslaf Rizi) wykonali prace remontowo-przygotowawcze. W 2002 roku grupa pod kierunkiem Jerzego Szałyginy (specjalisty ds. konserwacji architektury drewnianej) przeprowadziła renowację budynku i jego wyposażenia. To był rozkaz Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa. Wystawę zakończyła dr Anna Malewska-Szałygin z Wydziału Etnologii i Antropologii Uniwersytetu Warszawskiego, współpracująca z bp Jolantą Adamską z Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa.
Dom składa się z czterech pokoi, w których możemy jeszcze zobaczyć stare meble i kawałek starego wyposażenia. Na ścianach i w gablotach znajdują się zdjęcia, portrety i zdjęcia, a także dokumenty ilustrujące bogatą historię polskiego sprzętu.
Chcesz zaplanować podróż tutaj? Porozmawiaj z asystentką podróży AI, Mayą.