Restaurante Adega Monhé

Een kus in het hart van de smaken.

Ik kom deze ruimte binnen die gemaakt en gesmolten is in golven van plezier, omdat het gedaan wordt in de handen van de meester en het uiteenvalt in mij, in meerdere gewaarwordingen.

De hand van de meester is altijd aanwezig. In de eerste plaats in de gepersonaliseerde receptie. De hitte dringt me binnen, vanuit het hart dat zich opent in de omhelzing van Luis, of in de discrete glimlach en medeplichtige van Fatima. Dan de andere warmte, uit de oven waar beloften worden gedaan, of uit het fornuis waar toezeggingen worden gedaan, met strenge kooktijden, een juiste combinatie van ingrediënten en de precieze gevoeligheid die nodig is voor kruiden en kruiderijen.

Ik ben onbeslist tussen de muamba en de muqueca, ik aarzel in de smaak van de zee waar de vis me naartoe leidt, in de rode tonijn die al een week op me marineert, in de gepekelde paling voor binnenkomst, de baars die me wil verliezen of het gebraad dat ik nooit meer vergeet. Ik schommel aarzelend tussen het gebakken brood, dat hordes eetgelegenheden uit het hele land brengt, en de lampreipizza, die de meester buiten onze grenzen wijdde. Ik geef het op en sta er niet op. Het menu laten landen. Vertelt u mij maar dat u mij een kerrie of een kruidig of wat dan ook zult serveren, en terwijl ik wacht, glip ik tussen de verhalen die u mij vertelt door en deel ik wat u hebt, op deze unieke, unieke manier, die tegelijkertijd Afrikaans, Europees en Aziatisch moet zijn. Hier is alles van mij en niets van mij. Ik handel en geniet. De kleuren van de zonsondergang, de aroma's van het Oosten, de geuren en melodieën van het Zuiden, de vrouwelijke texturen, de sonoriteiten van zwartheid, waarschuwen me voor de zintuigen en blijven hangen in de smaken.

Eten de illusie van het recht, op een dag, op de hand van chocolade. Zoals onder andere Ana Moura, Carminho, Nei Matogrosso, Gabriel de Denker, Simone of Manuel de Oliveira, Kurt Westergaard, Salmon Rusdhie en Shirin Ebadi, die deze ruimte al hebben gedeeld en zich op de muur van geneugten hebben vereeuwigd met het onuitwisbare merkteken van haar hand, geribbeld met chocolade. Ik moest kunnen zingen, filmen, schrijven, karikaturiseren of Nobelprijswinnaars zijn. Ik neem het op om te kijken en daar te zijn, in de plaats van zijn passage, om te genieten van de geneugten die hem zijn gegeven en van de menselijke warmte die Luís van vriend heeft.

Ik wacht en geniet. Ik geniet en geniet. Ik geniet en deel. Ik deel en geniet van mezelf.

Ik zal weer thuis zijn. Ik draag het lichaam vol en de ziel vol. En een kus in het hart van de smaken.