Teatro do Bolhão

Het Theater van de Bolhão werd opgericht in 2002, bestaande uit een groep van elf professionals met artistieke leiding van Antonio Capelo, Glory Full, John Paul Costa, Joan Providence en Pedro Aparicio, die later lid van Anthony Julius. Het bedrijf, gevestigd in het paleis van Bolhão, heeft een synergetische relatie met de ACE School of Arts, nu 25 jaar van activiteit, de integratie van jonge professionals gevormd een werkgroep in constante vernieuwing.

Sinds zijn debuut promoot Bolhão Theater met A Terrible Rise of Arturo Ui in 2003 een model van eclectische en multidisciplinaire productie. De klassieke dramaturgiescene - zoals Don Juan (2005), Otello (2009), Oedipus (2012) of Ajax (2014); hedendaags - werd er bij gehaald als Who's Afraid of Virginia Woolf? (2004) Start End (2006), The Bitter Tears of Petra Von Kant (2011) of drie a Swing (2013); en ongepubliceerde teksten, zoals Write me (Night) (2014), of de toneelschrijver teksten ingezeten Zeferino Mota Kijk niet ik, maar Tepels die Harden When I I Look (2012), Hierarchy (2015) en I Will Shakespeare (2016) .

Een ander onderdeel van deze productie zijn de multidisciplinaire bril-codirecteur Joan Providence, zoals Pioravante Marche (2003), Hand Over Mouth (2004) of Territory (2014, genomineerd voor de auteursprijs voor Beste Choreografie voor de SPA) en Shockwaves (2016), die ook het kinderpubliek beslaan met toneelstukken zoals de Fairy Oriana (2004), het Meisje van de Zee (2010), Opposites goed gearrangeerd (2013) of een gezin is een gezin (2015).

Sinds 2010 moedigt het bedrijf een educatieve dienst aan die een continue en organische relatie bevordert met de regio waarin het actief is door middel van workshops, laboratoria en workshops, en ook door middel van het Theater Portable, dat leidt tot scholen literaire werken onderwezen in verschillende niveaus van het onderwijs.

Sinds zijn debuut promoot Bolhão Theater met A Terrible Rise of Arturo Ui in 2003 een model van eclectische en multidisciplinaire productie. De klassieke dramaturgiescene - zoals Don Juan (2005), Otello (2009), Oedipus (2012) of Ajax (2014); hedendaags - werd er bij gehaald als Who's Afraid of Virginia Woolf? (2004) Start End (2006), The Bitter Tears of Petra Von Kant (2011) of drie a Swing (2013); en ongepubliceerde teksten, zoals Write me (Night) (2014), of de toneelschrijver teksten ingezeten Zeferino Mota Kijk niet ik, maar Tepels die Harden When I I Look (2012), Hierarchy (2015) en I Will Shakespeare (2016) .

Een ander onderdeel van deze productie zijn de multidisciplinaire bril-codirecteur Joan Providence, zoals Pioravante Marche (2003), Hand Over Mouth (2004) of Territory (2014, genomineerd voor de auteursprijs voor Beste Choreografie voor de SPA) en Shockwaves (2016), die ook het kinderpubliek beslaan met toneelstukken zoals de Fairy Oriana (2004), het Meisje van de Zee (2010), Opposites goed gearrangeerd (2013) of een gezin is een gezin (2015).

Sinds 2010 moedigt het bedrijf een educatieve dienst aan die een continue en organische relatie bevordert met de regio waarin het actief is door middel van workshops, laboratoria en workshops, en ook door middel van het Theater Portable, dat leidt tot scholen literaire werken onderwezen in verschillende niveaus van het onderwijs.