Nis, de stad van de levenden en de doden

Wat is er zo speciaal aan Nis? OK, er is een oud, koel uitziend fort, een charmant rivierfront en een bergtop Trem die het stadslandschap omlijst dat het waard is om op een ansichtkaart te staan. Wat Nis onderscheidt van de tientallen andere interessante en historische plaatsen zijn de verhalen van een donker verleden en de geur van de veelbelovende toekomst die uitademt van elk vervallen gevelgebouw dat je op straat kunt tegenkomen. Het is de enige plek waar mensen, die op straat langs je lopen, het potentieel hebben om je levenslange vrienden te worden, als je maar een opvallende glimlach in hun richting wijst, zonder een bepaalde reden. Dit is het verhaal van Nis, de stad van unieke contrasterende energieën, gekenmerkt door de levenden en de doden.

Nis donker verleden

De stad gemarkeerd door de doden is niet precies de beschrijving die een toeristische bestemming naast zijn naam zou willen hebben. Maar er zijn zwaarwegende redenen om Nis als zodanig te bellen en mij te vertrouwen, ze maken het veel meer de moeite waard om te bezoeken. De drie belangrijkste bezienswaardigheden van de stad zijn behoorlijk intimiderend en vertellen allemaal de verhalen van ongelooflijk lijden, trots en gevechten, die de mensen die in deze stad leefden in het verleden hebben volgehouden, gedurende ongeveer 2200 jaar, sinds de vestiging.

Schedeltoren Cele-kula

Het meest herkenbare obscure gezicht en 's werelds grootste gebouw gemaakt van botten, volgens het Amerikaanse tijdschrift Mental Floss, is de schedeltoren Cele-kula. De toren werd opgericht als een waarschuwing aan alle mensen die tijdens de Ottomaanse tirannie in de 19e eeuw ongehoorzaam waren. De toren stond symbool voor de bitterzoete overwinning van het Ottomaanse leger in de slag om Cegar, waar beide partijen meer dan 10.000 soldaten verloren tijdens de Eerste Servische Opstand. Toeval of niet, de nasleep heeft de Servische vrijheidsdrang binnen de Serviërs nog groter en ontembaar gemaakt, en diende als basis voor de toekomstige Servische strijd voor vrijheid, die in 1878 tot de definitieve bevrijding leidde. Een monument voor de doden? Ik noem het liever een monument van leven en vrijheid.

Cele-kula / Skull Tower, Niš

Bulevar Dr Zorana Đinđića 105, Niš, Serbia

Rode Kruis Concentratiekamp

Iets minder bekend maar even afschuwelijk en ontzagwekkend is het concentratiekamp van het Rode Kruis. Het concentratiekamp dateert van medio 1941, toen het werd opgericht en geëxploiteerd door de Duitse Gestapo. Het diende vooral als overgangskamp voor ingekapselde Serviërs, Joden en Romeinen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het beruchte deel van de moderne geschiedenis heeft zijn sporen nagelaten in dit deel van Servië, aangezien het concentratiekamp tijdens de oorlog maar liefst 35.000 mensen vasthield en een einde maakte aan het leven van meer dan 10.000 mensen. Een triest monument voor de doden? Ik denk van niet. Laten we het opdragen aan de dappere levenden, want het was het enige concentratiekamp waar 105 mensen slaagden in de georganiseerde ontsnapping!

Intimiderend Bubanj-monument

Na afloop van de Tweede Wereldoorlog werd een monument Bubanj gebouwd ter nagedachtenis aan alle mensen die in het concentratiekamp van het Rode Kruis om het leven kwamen. Het thema achter het monument draagt veel van een onaangenaam gevoel - het toont grote sculpturen van drie vuisten: een vrouw, een kind en een man. De locatie is ook symbolisch - het was de plaats die Duitse soldaten gebruikten voor de massa-executies van de gevangenen in het kamp. Deze heuvel is ook de plaats waar de slag om Cegar plaatsvond, waardoor het een onofficieel epicentrum van de gedimde geschiedenis van de Nis is.

Bubanj Memorial, Nis

8V3C+VQ, Niš, Serbia

Nis mooie toekomst

Is het het turbulente verleden van de stad of het feit dat het altijd in de schaduw van Belgrado en Novi Sad eindigde, maar op de een of andere manier heeft de stad Nis een zeer unieke persoonlijkheid ontwikkeld. Voor een stad met veel tragische gebeurtenissen zijn de mensen die er vandaag de dag wonen uiterst positief, altijd bereid om alles wat ze hebben met de gasten te delen - of het nu hun tijd, eten of de verhalen zijn. In de latere jaren, met de investeringen van buitenlandse bedrijven en de opening van de regionale luchthaven, staat Nis langzaamaan weer in de schijnwerpers in de toeristische wereld.

Laat je niet bang worden van de verhalen van de doden, met alle kennis die ik over de stad heb, het eerste wat me te binnen schiet als ik denk aan het geluid van de jazz, de geweldige natuur en uiteindelijk de leuke mensen. Daarom verklaar ik Nis de stad van de levenden, trots op hun doden!

Red Cross Concentration Camp, Nis

Logor Crveni Krst, Bulevar 12. februara, Niš, Serbia