Het verhaal van Cele-kula, een griezelige toren gebouwd van menselijke schedels

Als je hoort over het hele gebouw gemaakt van menselijke schedels, is de eerste gedachte misschien wel Game of Thrones, of een soortgelijke epische fantasie tv-show of film. Maar niet als je uit Servië komt, in welk geval je denkt aan een surrealistische toren Cele-kula in Nis, die je minstens één keer op schoolreis hebt bezocht. Cele-kula is een griezelige toren gebouwd van menselijke schedels, als een waarschuwing aan degenen die ongehoorzaam zijn in de donkere tijden van de Ottomaanse overheersing. Moeilijk te verteren en intimiderend om naar te kijken, is de toren een nationaal monument geworden dat vrijheid, onafhankelijkheid en moed symboliseert.

De strijd om de azijn

Na meer dan 400 jaar onder de Ottomaanse tirannie te hebben geleefd, gebruikte het Servische volk de opgebouwde woede en drang naar vrijheid om de Eerste Servische Opstand in 1804 te organiseren. De stad Nis was altijd al een cruciaal economisch en politiek centrum, met een strategisch optimale positie op de toenmalige hoofdweg naar Constantinopel. Het bevrijden van de usurpers was dus de prioriteit.

Cele-kula / Skull Tower, Niš

Bulevar Dr Zorana Đinđića 105, Niš, Serbia

In het voorjaar van 1809 verzamelde de hertog Stevan Sindjelic zich rond de 4000 Servische soldaten en koos dapper het meest uitstekende punt om voor te vechten - de Cegar heuvel, 6 kilometer van het centrum van Nis. De aanval die enkele weken heeft geduurd om politieke redenen, waardoor de Ottomanen genoeg tijd hadden om versterking te krijgen van alle kanten van de Balkan. Dit alles resulteerde in de eerste aanval van het Osmaanse leger - in de mistige dageraad van 31 mei.

De strijd duurde de hele dag, en Servische strijders stonden tot in de late uurtjes aan de grond, ook al waren ze veel talrijker. In het begin was het slechts een gevecht met geweren, loopgraven en alles wat daarop volgt. Het Ottomaanse leger bleef echter naderen, totdat de soldaten zo dicht op de heuvel zaten dat het onmogelijk was om geweren te gebruiken. Toen werd de strijd wild - Servische soldaten gebruikten messen, blote handen, zelfs tanden om de vijand te bestrijden.

De ommezwaai

Toen de hertog Sindjelic zich realiseerde dat er geen weg terug was, maakte hij een heldhaftige zet door elke soldaat vrij te laten komen van hun gelofte en hen voor hun leven te laten rennen. Hun beslissing om bij de leider te blijven, vechten tot de laatste adem, nooit meer in de slavernij te hoeven binden, doet mijn vingers trillen als ik typ.

Realiserend dat het het einde is, besloot de hertog om zoveel mogelijk vijanden mee te nemen als hij sterft. Hij liet het Osmaanse leger naderen zonder veel strijd, en blies vervolgens het hele kruitmagazine af, waarmee hij snel en zeker een einde maakte aan het leven van 6000 soldaten van het Osmaanse leger, de rest van zijn troepen en zichzelf. De explosie betekende het einde van de onrechtvaardige en ongemakkelijke strijd voor vrijheid.

Het gebouw van de Cele-kula toren

Na het verstikken van de Servische opstand wilden de brute Osmaanse heersers wraak nemen en het Servische volk straffen voor de opstand. De Ottomaanse heerser van Nis beval de Serviërs om de huid van de hoofden van hun vrienden af te nemen en te vullen met katoen om naar Constantinopel te worden gestuurd en gepresenteerd als een prestatie. Hij betaalde hen 25 grutten om dit te doen. Van de schedels van de gevallen soldaten hebben ze een toren gebouwd - een intimiderende constructie van vier meter hoog, bestaande uit 952 schedels in 14 rijen. De rottende koppen waren aan de buitenkant van de muur gericht en zijn te zien op elke bezoeker van de hoofdweg tussen Nis en Constantinopel.

Historisch monument van nationaal belang

De schedeltoren bracht afschuw en grote terreur teweeg bij de Serviërs die in het gebied woonden. Gebonden aan het christendom, mensen sluipen 's nachts uit, stal schedels van hun familie en vrienden, en begraven ze in het kerkhof in het geheim. Tot de bevrijding van Nis in 1878 was de toren onbeschermd onder de open hemel, waardoor het aantal schedels dat vandaag de dag aanwezig is nog verder afnam en daalde. In 1892, met donaties uit het hele land, werd de kapel boven op de toren gebouwd om deze te behouden. Vandaag de dag telt de toren slechts 58 schedels en wordt het beschouwd als een deel van het museum in Nis, open voor bezoekers voor een symbolische prijs.

Een persoonlijke noot

De emoties die de schedeltoren in mij oproept zijn moeilijk uit te drukken. Het onvermogen om diep in te ademen, een nadrukkelijke kramp tussen mijn keel en longen, de verbinding tussen traankanalen, het gevoel van vrijheid en het gevoel van dankbaarheid - en zelfs trots. Cele-kula is krachtig. Cele-kula is intens.

Misschien beschreef een Franse romantische dichter Alphonse de Lamartine het beter in zijn reisverslag:

Ik weet dat alle afschuw achter dit monument geen toeristische trekpleister mag zijn voor een toeristische attractie die iedereen wil bezoeken. Maar als je al in Nis bent, mis deze unieke plek niet, die zelfs door het Amerikaanse tijdschrift "Mental Floss" als het grootste gebouw van botten ter wereld werd vermeld. Haal diep adem - het zal niet leuk zijn, maar het zal de moeite waard zijn, waardoor je je afvraagt waar we nu zijn en hoe we daar zijn gekomen. Cele-kula in Nis is een belangrijk cultureel erfgoed voor Servië, maar is het niet ook voor de hele wereld? Ik bedoel, het was nog geen tweehonderd jaar geleden dat zo'n horrorscenario plaatsvond in een redelijk ontwikkeld land, en de strijd voor het pure mensenrecht op vrijheid, die we tegenwoordig vaak als vanzelfsprekend beschouwen, resulteerde in de bouw van een griezelige toren van menselijke schedels.