Museo Nazionale Romano

Narodowe Muzeum Rzymskie jest muzeum, z kilkoma oddziałami w oddzielnych budynkach w całym Rzymie, we Włoszech.

Założone w 1889 r. i zainaugurowane w 1890 r. muzeum miało na celu gromadzenie i eksponowanie materiałów archeologicznych odkrytych podczas wykopalisk po zjednoczeniu Rzymu z Królestwem Włoskim.

Początkowy trzon zbiorów pochodzi z Muzeum Kircherii, prac archeologicznych zgromadzonych przez starożytnego i jezuickiego księdza Athanasiusa Kirchera, który wcześniej mieścił się w jezuickim kompleksie Sant'Ignazio. Zbiór ten został przejęty przez państwo w 1874 r., po zniesieniu Towarzystwa Jezusowego. Zbiory miały zostać przeniesione do Museo Tiberino (Muzeum Tyberyńskiego), które nigdy nie zostało ukończone.

W 1901 r. państwo przyznało Narodowemu Muzeum Rzymskiemu niedawno nabytą Kolekcję Ludovisi oraz ważną ogólnokrajową kolekcję Rzeźby Starożytnej. Do kolekcji dołączyły ustalenia z rewitalizacji miejskiej z końca XIX wieku.

W 1913 r. dekret ministerialny usankcjonował podział kolekcji Museo Kircheriano wśród wszystkich muzeów, które powstały w ostatnich dziesięcioleciach, takich jak Narodowe Muzeum Rzymskie, Narodowe Muzeum Etrusków w Willi Julii, Muzeum Castel Sant'Angelo.

Jego siedziba została założona w Charterhouse zaprojektowanym i zrealizowanym w XVI wieku przez Michała Anioła w łaźni Dioklecjana, w której obecnie mieści się część epigraficzna i protohistoryczna nowoczesnego muzeum, podczas gdy główna kolekcja sztuki starożytnej została przeniesiona do pobliskiego Palazzo Massimo alle Terme, nabytego przez państwo włoskie w 1981 roku.

Rekonwersja środowiska starożytnych łaźni/chartowni w przestrzeń wystawienniczą rozpoczęła się z okazji Międzynarodowej Wystawy Sztuki w 1911 roku, która została ukończona w latach 30.