Restaurante Adega Monhé

Całunek w sercu smaków.

Wchodzę w tę przestrzeń, która jest tworzona i topi się w falach przyjemności, ponieważ dzieje się to w rękach mistrza i rozpada się we mnie, w wielorakich doznaniach.

Ręka Mistrza jest zawsze obecna. Najpierw w recepcji spersonalizowanej. Ciepło wdziera się na mnie z serca, które otwiera się w objęciach Luisa lub w dyskretnym uśmiechu i wspólnika Fatimy. Następnie drugie ciepło, z pieca, w którym składane są obietnice lub z pieca, w którym podejmowane są zobowiązania, o ściśle określonych czasach gotowania, właściwej kombinacji składników i dokładnej wrażliwości wymaganej przez przyprawy i przyprawy.

Jestem niezdecydowany pomiędzy muambą i muqueca, waham się w smaku morza, do którego prowadzi mnie ryba, w czerwonym tuńczyku, który jest marynowanie od tygodnia czeka na mnie, w marynowane węgorze na wejście, okoń, który chce stracić mnie lub pieczeń nigdy nie zapomnę go ponownie. Wahając się waham między pieczonym chlebem, który przynosi hordy obiadów z całego kraju, a miniaturową pizzą, która poświęciła mistrza poza naszymi granicami. Poddaję się i nie nalegam. Opuszczenie menu. Po prostu powiedz mi, że podasz mi curry, pikantną lub cokolwiek innego, a gdy czekam, wślizguję się między historie, które mi opowiadasz i dzielę się tym, co masz, w ten wyjątkowy, unikalny sposób, który ma być jednocześnie afrykański, europejski i azjatycki. Tutaj wszystko jest moje i nic do mnie nie należy. Działam i lubię. Kolory zachodu słońca, aromaty Orientu, zapachy i melodie Południa, kobieca faktura, brzmienie czerni, pobudzają mnie do zmysłów i unoszą się w smaku.

Jedz iluzję, że pewnego dnia masz prawo do czekolady. Podobnie jak Ana Moura, Carminho, Nei Matogrosso, Gabriel the Thinker, Simone czy Manuel de Oliveira, Kurt Westergaard, Salmon Rusdhie, Shirin Ebadi, którzy już podzielili tę przestrzeń i uwiecznili się na ścianie przyjemności z nieusuwalnym znakiem jej dłoni, teksturowanym czekoladą. Musiałem umieć śpiewać, filmować, pisać, karykaturalnie czy zostać laureatem Nagrody Nobla. Rezygnuję z szukania i z przebywania tam, w miejscu jego przejścia, ciesząc się przyjemnościami, które zostały mu dane i ludzkim ciepłem, które ma mieć Luís od przyjaciela.

Czekam i cieszę się z tego. Lubię i lubię. Lubię i dzielę się. Dzielim się i bawię.

Będę w domu. Przenoszę ciało pełne i duszę pełną. I pocałunek w sercu smaków.