Teatro Greco Palazzolo Acreide

De stad Akrai, gelegen ten westen van het moderne Palazzolo Akreide, de oudste van de subkolonies van Syracuse, volgens Tucicide, opgericht 70 jaar na de oprichting van het moederland, is gelegen in het westelijke deel van het gebied geplaatst tussen de twee valleien van de Tellaro Zuid en dell'Anapo Noord en bezet een strategische positie die de binnenlandse controle mogelijk maakte. De eerste studies over de oude stad dateren uit eeuwen. XVI en beschouwd als het probleem van de identificatie van de site van de oude stad. De eerste die zich identificeerde met de site Akrai plaats ten westen van Palazzolo was Fazello, maar het is alleen met de Baron Judica in sec. XIX dat het echte archeologische onderzoek begint. Het meest recente onderzoek binnen de site van de oude stad hebben het mogelijk gemaakt om een weg as (kraampjes), met EW oriëntatie, dat was de belangrijkste weg, die de twee poorten van de stad (de Syracusische en selinuntina) verbonden uit te brengen. Het heeft een strook van ongeveer 250 m aan het licht gebracht, het heeft een breedte van 4,00 m. en een lavasteenstraat van de late Hellenistische tijd. Deze as werd onderschept door Kruispunten (stenopoi), m breed. ca. 3,00 ca. Zij werden twee aan het licht gebracht op de weg naar het zuiden en vijf aan de weg naar het noorden. Het trottoir van deze lijken te zijn beperkt tot de delen van de kruisingen. Deze stenopoi kruisen schuin het publiek en die plaatsen in het noorden zijn gespreid en niet uitgelijnd met die in het zuiden. Het stedenbouwkundig plan lijkt drie bouwfasen te hebben gehad: de Archaïsche periode, de Hellenistische en de Romeinse tijd. In het westen eindigde het publiek op een plein, nog steeds met vloer, terwijl in het oosten de theaterscene omzoomd werd die vervolgens in het stedenbouwkundig plan werd ingebracht. Het theater werd ontdekt in 1824 door G. Judica. Hij was verantwoordelijk voor de opgraving van de scène, het orkest, de onderste treden van het auditorium, maar ook voor de restauratie en reconstructie van het auditorium tot de twaalfde stap. De studie en het onderzoek werden vervolgens overgenomen door L. Bernabo Brea. Over het geheel genomen is het een vrij klein gebouw met het auditorium, grotendeels verkregen in de helling van de heuvel, een halfronde vorm als het orkest. Oorspronkelijk had het negen segmenten, gescheiden door acht ladders, maar slechts een aan beide uiteinden werden volledig gebouwd. Herbouwd tot de 12e trede zou niet meer dan 14 waren ontbrekende parodoi en toegang werd door twee smalle doorgangen geplaatst aan de zijkanten van het podium. Dit herkent een remake van de keizerlijke tijd, het bestaat uit een preekstoel geplaatst op een deel van de scène. Dit monument is ingelijst chronologische leeftijd ieroniana (III sec voor Christus) als het nabijgelegen bouleuterion. Het Bouleuterion, gelegen ten zuidwesten van het theater, werd opgegraven in 1820 door Judica. E 'bestaat uit een vierhoekige omgeving, met het auditorium bestaat uit zes ordes van stappen, onderscheidend in drie wiggen. Het werd voorafgegaan door een veranda van sull'agorà. Op een heuvel met uitzicht op het zuiden is het theater een archaïsche tempel (waarschijnlijk tweede helft van de VI eeuw. BC), op het hoogste punt van de stad, geïdentificeerd met de tempel van Aphrodite, genoemd in een inscriptie. Op basis van uitgevoerde studies heeft het een cel met adyton en een voorportaal; Hij had een peristase 6x 13, met een tweede rij kolommen aan de voorzijde. Ten oosten van het theater liggen de steengroeven Intagliata en dell'Intagliatella. Het is de steengroeven, getransformeerd christelijke en Byzantijnse tijdperk begraafplaatsen en huizen. De Intagliatella, die een ontwikkeling naar "I" heeft, was ook aan de voorzijde van de groeven latomia die de tabletten of pinakes, met scènes met betrekking tot de cultus van helden bleven.