MDD (museum Dhondt-Dhaenens)

Muzeum Dhondt-Dhaenens jest prywatną fundacją uznaną przez rząd flamandzki. Jako muzeum otwiera ważne prywatne kolekcje, nowoczesne i współczesne, o znaczeniu społecznym. Jako centrum sztuki współczesnej chce odgrywać aktywną rolę na międzynarodowej scenie artystycznej.

Muzeum Dhondt-Dhaenens, niedaleko wsi Deurle i położone nad rzeką Łysą, zostało założone przez małżeństwo Jules i Irma Dhondt-Dhaenens. W 1967 roku zlecili architektowi Erikowi Van Biervlietowi wykonanie modernistycznego budynku w pobliżu własnego domu. Muzeum miało pomieścić ich zbiory, a jednocześnie miejsce, w którym możliwe były różnorodne działania kulturalne i artystyczne.

Na pierwszym kamieniu Muzeum Pani Jules Dhondt-Dhaenens 19 września 1967 roku zamurowano ołowianą rurę zawierającą statut nowego muzeum. W statucie tym przewidziano, że muzeum ma pomieścić kolekcję sztuki, pochodzącą z kolekcji państwa Jules Dhondt-Dhaenens i udostępnić ją publiczności. Budynek i związane z nim tereny mogłyby również służyć do organizowania wszelkiego rodzaju imprez, które promowałyby kulturę i dobrobyt we Flandrii. Wola pary polegała na emancypacji narodu flamandzkiego tą drogą kulturową. Jules Dhondt od dawna jest jednym z najbardziej lojalnych mecenasów Ruchu Flamandzkiego, który nigdy nie był wyraźnie polityczny. Był jednym z założycieli Banku Handlowego, pierwszego banku flamandzkiego. Na początku lat sześćdziesiątych sfinansował również pierwszy Festiwal Flandrii w Brukseli, który był wówczas postrzegany jako prowokacyjne oświadczenie Flamandczyków w Brukseli. Jules Dhondt, dzięki działalności muzeum, miał nadzieję na kulturalne podniesienie Flamandczyków. Jules Dhondt zaprosił do Rady Dyrektorów zaangażowanych ludzi z różnych nurtów politycznych, z których wszyscy byli zwolennikami sprawy flamandzkiej. Wysiłki na rzecz niezależnej kulturowo i gospodarczo Flandrii należy postrzegać w odpowiednich ramach czasowych. Jest to dążenie do wolności i uznania języka flamandzkiego i dziedzictwa flamandzkiego. Małżeństwo postrzegało muzeum jako generator kultury dla regionu. Podczas gdy Stowarzyszenie MHK w Gandawie i sam Międzynarodowy Trybunał Karny w Antwerpii koncentrowały się wówczas na międzynarodowej sztuce współczesnej, celem Muzeum Dhondt-Dhaenens było stworzenie platformy dla lokalnych i flamandzkich artystów.

30 listopada 1968 roku odbyła się inauguracja muzeum. Walter Van Beselaere, ówczesny kurator Królewskiego Muzeum Sztuk Pięknych w Antwerpii, wygłosił na otwarciu przemówienie do szerokiego grona słuchaczy: "Powróćcie do tego muzeum tylko w ciągu dnia, a najlepiej w słoneczną pogodę, ponieważ tylko wy będziecie w stanie przeżyć każdy obraz, ożywiony błogosławieństwem niezastąpionego naturalnego światła, zawartego w białej dzielnicy w żywym kontakcie z cudownym Lys Lys Landscape thee zza sali, dzięki pionowym oknom szczelinowym, bezpiecznemu obecnemu wyglądowi i podziwowi, do nadrzędnego nieba, który jest błogosławieństwem dla błogosławieństwa wysoko ponad salą. "

Muzeum Dhondt-Dhaenens posiada specjalną kolekcję dzieł flamandzkich artystów. Prace te zostały zebrane pod koniec lat 20. przez małżeństwo Jules i Irma Dhondt-Dhaenens. Zdecydowali się otworzyć swoje zbiory dla zwiedzających, tworząc w 1967 roku nowe muzeum. Modernistyczny budynek zaprojektowany przez architekta Erika Van Biervlieta musiał być jednocześnie miejscem, w którym można było prowadzić działalność kulturalną i artystyczną.

Podstawową kolekcją są prace m.in. Jamesa Ensora, Gusta. Leon De Smet, Valerius de Saedeleer, Constant Permeke, Albert Servaes, Frits Van den Berghe i Gustave z Woestyne. W międzyczasie pojawiło się także wielu artystów współczesnych, takich jak David Tremlett, Marthe Wéry, Marcel Maeyer, Joelle Tuerlinckx, Koen Theys i Raoul De Keyser.

Prace z kolekcji stałej nie są, z powodu wystaw czasowych, wystawione na stałe w Muzeum Dhondt-Dhaenens. Na stronie internetowej lub w muzeum można uzyskać więcej informacji na temat prezentacji kolekcji tymczasowej.