Museo Internazionale del Presepio "Vanni Scheiwiller"

Niedziela, 7 grudnia 2014, o godz. 18.00, w Castronuovo Sant'Andrea, do inicjatywy Miasta, organizacja Pro Loco i sponsorowanie Parku Narodowego Pollino, jest zainaugurowany INTERNATIONAL MUSEUM CRIB "Vanni Scheiwiller", który mieści 150 szopki na całym świecie, z kolekcji Mediolanu wydawcy sztuki z rodzimego Vanni Scheiwiller, i MUZEUM CRIB "Vanni Scheiwiller", który mieści 150 szopułów na całym świecie, z kolekcji wydawnictwu wydawcy sztuki z Mediolanu, z rodzimego Vanni Scheiwiller. Międzynarodowe Muzeum Grafiki - Biblioteka Publiczna "Alessandro Appella" - Atelier "Guido Strazza" (ur. w 2011 r. i już na scenie narodowej) i oczekujące na aranżację "Muzeum Życia i Pracy św. Andrzeja Awellina", wyposażane jest w prawdziwy ośrodek usług kulturalnych, które utrudnią izolację 24 krajów Basilicata w Parku Narodowym Pollino (który jest częścią Castronuovo). 70 krajów Basilicata w Parku Narodowym (który jest częścią Castronuovo). Kolekcja będzie przeznaczona dla Castronuovo Sant'Andrea, gdzie Vanni była wielokrotnie od 1978 roku, podczas letnich spotkań, wraz z Leonardo Sinisgallim, Carlo Bellim, Giuseppe Bonaviri, Rocco Mazzarone, Enzio Cetrangolo, Mino Maccari, Pietro Consagra, Guido Strazza, Giulia Napoleone, Assadour i Dinu Adamesteanu, jego żona Alina Kalczyńska, która tą decyzją zjednoczyła kraj Lucan w Krakowie w interesie artefaktów przywołujących od wieków tradycję wielkiej tajemnicy i nierozerwalnie związanych ze sobą związków pomiędzy sztuką i rzemiosłem. Co więcej, jest to rodzaj idealnej relacji, zwłaszcza z Lombardią i Mediolanem, w latach 1570-1582 widział stałą obecność świętego Andrzeja obok świętego Karola Borromeo. Kolekcja obejmuje artefakty Włosi (od Ligurii po Sycylię) i obcokrajowcy (od Francji po Anglię, od Ameryki Północnej i Południowej, Afryki, Australii, Chin, Laponii, itd.), z głównym obszarem Lucania, Apulii, Kalabrii, Sycylii, Neapolu i Sardynii, który wita wspaniałe szopki M. oraz R. Pentasuglia (senior and junior), L. Morano, D. Alighieri Colucci, G. Niglio, G. Mitarotonda, P. Gurrado, R. Padula, I. Gardini, P. Of Nuts, NA Barzani, B. i C. Piemontese, L. Gallucci, G. Niglio, A. Mitarotonda, P. Padula, I. Gardini, P. Of Nuts, NA Barzani, Barzani, B. i C. Piemontese, L. Piemontese, L. Gallucci, A. Tripi, Sales, G. Ser. Monni V. Forgia, G. Criscione, A. Capoccia, L. Lazzari, G. Falcone, A. Lentini, G. Totaro, L. De Matteis, I. Scarlatella, C, Perifano, A. Maddaloni, A. Manco, M. Conti, bracia Colì, A, Mango, F. Delle Site, P. Micciche, P. Micciche, L. De Filippi, G. Iudici, V. Luciano, M. Lucerna, V. De Donatis, E. Serra, A. Tripi, G. Ferrigno, B. Di Napoli, P. Cascione. Do tych rzemieślników dołączą: Alina Kalczyńska, Carlo Lorenzetti, Giacinto Cerone, Roberto Almagno, Salvatore Sava, Ernesto Porcari, Giuliano Giuliani, Ettore Pocieszenie, Antonio Masini, Tito Amodei, Ghitti, Angelo Palumbo, Pinuccio Stucio. Z nową i oryginalną formułą, która ma na celu zwrócenie uwagi na historyczne centrum starożytnego pochodzenia, Międzynarodowe Muzeum Szopki "Vanni Scheiwiller" jest utworzony w Dystrykcie brakuje, w 50 jaskiniach-komórkach, które nadal bogaty wachlarz obiektów rolniczych, pozwalają na antropologiczne odczytanie miasta.

ZAGINIĘCIE DZIELNICY, SIEDZIBA MIĘDZYNARODOWEGO MUZEUM ŁÓŻECZKA DZIECIĘCEGO Przechodząc przez stare dzielnice Castronuovo Sant'Andrea, z krętymi uliczkami i wąskimi uliczkami, osiedlami, wspinaczkami i licznymi łukami, które otaczają i odsłaniają jego średniowieczny układ urbanistyczny, łatwo natknąć się na znaki przeszłości, której nigdy nie spędzono i która po cichu opowiada o wciąż żywym świecie w zbiorowym świecie. Od wąskiej, brukowanej prostej prowadzącej do Piazza Camillo Zaccara, lepiej znanego jako Piazza Castello, do obecności pałacu Marquis, niegdyś domu panów, którzy od czasu Norman trzymał władzę na waśni Castonuovo (Chiaromonte, Sanseverino i Villano), prowadzi bezpośrednio do tego, co było prawdziwym sercem guzik wioski: dzielnicy brakuje. Niżej Via Certosa, przypominający okres feudalnego poddaństwa kościelnego Certosa di San Nicola Chiaromonte, który nosił tytuł w latach 1684-1807, rok stłumienia zakonów religijnych. Andrew Avellino, Kościół Matki Bożej i Kaplica Świętego Filipa), a także w tych miejscach, które niegdyś były ważnym ośrodkiem kraju, nienaruszone i nietknięte przez nowoczesność. Warsztaty kowalaczy, szewców, stolarzy, młynów, piwnic i wielu młynów zajmujących wiele lokalnych, opuszczonych obecnie, które spotykają się dziś spacerując po cichych uliczkach. Przedmioty pozostawione przed dawną stodołą, w noszonych przez czas kamieniach, w półotwartych drzwiach pustej już piwnicy wciąż odbijają się echem w opowieściach o tych, którzy tam mieszkali. Ruiny "bramy Bramy Zaginionych", pozostawiając swobodę manipulowania wyobraźnią tych, którzy się spotkali, dobrze wpadają na pomysł majestatycznych murów miejskich, które w średniowieczu chroniły obszar miejski przed atakami Rzymian, Gotów i Saracenów. Miejsce, w którym wszystko jest konkretnym dowodem złożoności kulturowej warstw osadnictwa i przemian społecznych, które zostały tu stworzone i osiedlone.