Museo Naturalistico Francesco Mina' Palumbo

FRANCESCO MINA "PALUMBO Urodził się 10 marca 1814 roku w Castelbuono. Syn robotnika, dzieciństwo spędza w Castelbuono i tam otrzymuje pierwsze lekcje. Był synem stolarza Antonio z zawodu i Teresy Palumbo. Pierwsze z pięciorga dzieci. Ostatnia Giovanna jako jedyna przetrwa i poślubi Nunzio Morici. Studiował medycynę na Uniwersytecie Królewskim w Palermo. Tutaj wraz z Agostino Todaro, Giuseppe Inzenga, Philipem Parlatore, Enrico Piraino, Pietro Calcara i innymi utalentowanymi uczonymi uczęszczają do szkoły botaniki Vincenzo Tineo w Ogrodzie Botanicznym i innymi wybitnymi uczonymi, jak również bardzo blisko. W 1834 r. uzyskał dyplom lekarza, a rok później przeniósł się do Neapolu, gdzie ukończył studia. W stolicy Królestwa zna botaniczne Gussone Giovanni i Guglielmo Gasparrini, Oronzio i Achille Costa oraz innych utalentowanych uczonych, od których nauczył się innowacji naukowych. W okresie neapolitańskim nabywa techniki taksydermicznej i ikonograficznej. W 1835 r. wykonuje ilustracje dla grzybów Królestwa Neapolu, rzadkiego dzieła Vincenza Brigantego opublikowanego pośmiertnie przez jego syna Francesco. Upada w Castelbuono wkrótce po tym, jak wykonano zawód lekarza. W tym samym czasie rozpoczął pracę jako przyrodnik, którego celem jest studiowanie i poznawanie nieznanego jeszcze wówczas dziedzictwa Madonii. W 1839 r. jego wielki przyjaciel Philip Parlatore, przyszły założyciel centrum zielników we Florencji, odwiedził Madonię od strony Castelbuono wraz z Carlem Heldreichem i natychmiast Neapol we Francji i Florencji. W tym okresie bliżej i bliżej do studiów przyrodniczych i fù w tym okresie, że zaczął produkować swoje płyty ikonograficzne, których realizacji zachęcał Vincenzo Tineo, jego pierwszy nauczyciel. Nie mając dzieci przez żonę, Vicenta Marguglio, adoptuje jej siostrzenicę, Mariettę Marguglio, która pewnego dnia poślubi Michele Morici, syna siostry Miny Palumbo, Juanitę i Morici Nunzio. Będą oni spadkobiercami testamentowymi naukowca, który wyjedzie 12 marca 1899 roku. Publikuje ponad 800 publikacji, od botaniki po zoologię, od medycyny Entnoantropologii po geologię od meteorologii. Wśród eksponatów Muzeum znajdują się m.in: Herbarium z ponad 1700 suszonymi roślinami. Zbiór entomologiczny Zbiór paleontologiczny Zbiór etnoantropologiczny Zbiór malakologiczny Biblioteka Naukowa Muzeum przez lata wzbogacało miejscowych przyrodników o zbiory Zbiór ornitologiczny przekazany przez A. Venchiarutti Grandson S. Biondo Zbiór entomologiczny M. Bellavisty Pęcherzyki entomologiczne i zoologiczne F. Toscano Kolekcja malakologiczna F.Liberti Zbiór ornitologiczny Orlando. Wraz z ekspozycją Muzeum prowadzi liczne działania popularnonaukowe, w tym spotkania, kursy, konferencje, wystawy, współpracę z uniwersytetami i innymi instytucjami kulturalnymi, Muzeum współpracuje z licznymi wolontariuszami i stowarzyszeniami wolontariackimi, z których wiele w naturalny sposób ma swoje biura na Madonie lub Castelbuono. Muzeum jest również częścią sieci MUSEA. E "wyposażona w innowacyjne, skomputeryzowane nośniki informacji poprzez systemy kodów QR oraz multimedialne totemy. W kasie sprzedawane są książki i gadżety o charakterze naturalistycznym.