Museo Riso

Zabytkowa rezydencja Palazzo Belmonte Riso, zbudowana w końcu XVIII wieku przez książąt Ventimiglia z Belmonte, jest ciekawym przykładem szlachetnej rezydencji prywatnej, która łączy w sobie wspaniały późnobarokowy do neoklasycystycznego rygoru. Położony jest wzdłuż starożytnego Cassaro, naprzeciw przepięknej Bolonii Piazza, na miejscu wcześniejszego "wielkiego domu" należącego do rodziny Plaguedów. W 1777 r. rozpoczęto prace rekonstrukcyjne zlecone przez księcia Belmonte Giuseppe Emanuele Ventimiglia, gdzie budynek powstaje kolejno po posagu, a zakończono je w 1784 r. pod kierunkiem Giuseppe Venanzio Marvuglia. W 1841 r. pałac sprzedaje się kapitanowi morskiemu Janowi Ryżowi, którego syn Peter Ryż, który otrzymał szlachetny tytuł barona, umieści na marmurze insygnia herbu rodzinnego, dzieło rzeźbiarza Ignazia Marabittiego, stojącego przy wejściu: ramię podtrzymujące szatę pszenicy. W 1933 r. pałac stał się siedzibą Federacji Faszystowskich Palermitańczyków, a w 1943 r., w czasie II wojny światowej, został niemal zniszczony przez zamachy bombowe aliantów. Po latach zaniedbań, w 1986 r. zakupiła ją Sycylia, która rozpocznie prace renowacyjne. Starożytna rezydencja przetrwała imponujący kamienny tuf fasadowy, zakończony pięcioma łukami na parterze, balkonami i półkami na piętrach, a także niektóre elementy konstrukcyjne dworów i dużych sal. W wyniku renowacji, przeprowadzonej przez administrację regionalną w latach dziewięćdziesiątych, przywrócił on miastu pomnik i stworzył nową przestrzeń funkcjonalną oraz użyteczną siedzibę, a od 2005 roku Muzeum Regionalne Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej.