OCH-TEATR

8.06.2004 - Fundacja Kultury im. Krystyny Jandy. Fundacja Krystyna Janda jest fundacją rodzinną. Założycielami i założycielami są: aktorka Krystyna Janda, operatorka filmu Edward Kłosiński i aktorka Maria Seweryn. W życiu prywatnym - rodzina. Głównym statutowym celem Fundacji jest wspieranie i promocja kultury, w szczególności poprzez prowadzenie teatrów. Dalsza pomoc osobom w dostępie do kultury i teatru, opieka nad "wykluczonymi", współpraca z domami dziecka, warszawskimi szpitalami, domami opieki, domami opieki, Uniwersytetami Trzeciego Wieku, domami spokojnej starości itp. oraz działalność charytatywna i promocja młodych artystów.

29 października 2005 r. - otwarcie Teatru Polonia

Teatr Polonia powstał w dawnym kinie Polonia. Było to pierwsze kino otwarte w powojennej Warszawie. Były takie filmy jak "Skarb" czy "Zakazane piosenki". W pierwszych latach XXI wieku budynek kina nie był używany i praktycznie popadł w ruinę. Jesienią 2004 roku spółka MAX-FILM wybudowała halę kinową (hale i wejście do niej nadal należą do Miasta Stołecznego Warszawy), która została sprzedana w drodze przetargu. W dniu 21 stycznia 2005 r. Krystyna Janda i Edward Klosińscy kupili pokój dla byłego kina, a w listopadzie 2005 r. podarowali go notariuszom w użytkowaniu Fundacji. Wynajęli też inne pomieszczenia: lobby i wejście, bez którego pokój nie mógłby funkcjonować i zacząłby się naprawiać.

W październiku 2005 roku zaczął funkcjonować Mały Teatr Teatru Polskiego "Pończochy Fioletowe". Nazwa ta została zapożyczona od XIX-wiecznego ruchu feministycznego we Francji. Scena została nazwana konsekwencją założeń artystycznych nowego Teatru: miała zajmować się głównie kobietami i tematami pokrewnymi, tekstami kobiecymi i kobiecymi.

29.10.2005 odbyła się pierwsza premiera Teatru Polonia - "Stefania Ćwiek w szponach życia" Dubrawki Ugrešić, a druga - "Ear of the throat, nóż" - monodramat w wykonaniu Krystyny Jandy według książki Vedrana. Rudan pod tym samym tytułem. W tym czasie remontowana była duża scena teatru.

3 grudnia 2006 roku została zainaugurowana premiera "Trzech Sióstr" A. Czechowa. Drugą premierą były "Szczęśliwe dni" Samuela Becketta (12 stycznia 2007). Pierwsze lata sukcesu Teatru Polonia są zarówno artystyczne, jak i przypadkowe. Do końca 2007 roku teatr wydał 20 prawykonań, z czego prawie połowa wciąż w repertuarze.

W 2007 roku pomysł zabawy latem, w miesiącach wakacyjnych, dla ludzi, na ulicy, za darmo. I tak 21 czerwca 2007 roku odbyło się pierwsze przedstawienie na Placu Konstytucji: Lament na placu Konstytucji" Krzysztofa Bizio i był grany 37 razy. W kolejnych latach pojawiły się nowe produkcje dla teatru ulicznego, teatru miejskiego i do dziś każdego roku odbywają się spektakle na świeżym powietrzu. Niedawno na Placu Konstytucji i na ulicy Grójeckiej 65 przed Och-Teatrem. Liczba pokazów zależy od ilości pieniędzy, jakie Fundacja może przeznaczyć na ten cel, ale jest to od 40 do 70 występów, gromadzących rocznie około 10-15 tys. widzów.

W dniu 5 stycznia 2008 roku zmarł Edward Kłosiński, który do końca zbudował i wyposażył teatr, brał udział w pracach artystycznych, m.in. w oświetleniu wielu widowisk oraz współkierował Fundacją. Po jego śmierci Krystyna Janda i Maria Seweryn zasiadają w zarządzie Fundacji. Częściowo zmieniła się także Rada Fundacji.

Sukces, rosnący repertuar i rosnąca liczba widzów, a także niewielka liczba miejsc siedzących na widowni (Teatr Polonia z 266 miejscami) sprawiły, że w 2009 roku Fundacja wydzierżawiła budynek dawnego kina Ochota MAX-FILM i rozpoczęła naprawę zaniedbanego kina.

16 stycznia 2010 r. został otwarty Och-Theater z 447 miejscami siedzącymi na widowni. Scena rozpoczęła "życiową" premierę "Wassy Żeleznowej" Gorkiego. Od tego momentu teatr zaczął regularnie grać, przejmując część repertuaru od Teatru Polonia i tworząc własną, zmieniając tę scenę również w scenę muzyczną.