Lo Spazio Vuoto

De Lege Ruimte: een klein theater in het centrum van Imperia werd geboren in oktober 2009 in het pand dat vijftig jaar lang een wasruimte had gehuisvest. Ontworpen en sterk ondersteund als een kloppend hart in de stad, de thuisbasis van de kindertheater workshops, kinderen, volwassenen, stages zowel in het Italiaans als het Engels, shows voor een paar acteurs met minimalistische scènes, concerten, ontmoetingen met kunstenaars, boekpresentaties. De realisatie van een droom: een actiever en live theater, dat niet alleen zijn deuren opent voor de representatie van een show om ze weer te sluiten tot het volgende. Een eerbetoon en dank aan de grote meester Peter Brook, want de lege ruimte is wat "u niet alleen in staat stelt om de geografische en historische wereld te reizen, maar om zonder onderbreking te bewegen van buiten naar binnen, realistisch universum, objectief naar subjectieve feiten de denkbeeldige, van de fragmentarische werkelijke temporaliteit tot de vloeiende temporaliteit van bewustzijn. " Een lege ruimte dus niet in de westerse leegte als afwezigheid van leven, maar als som van alle mogelijkheden, waaruit de levensvormen voortkomen. In dit theatergezelschap Teatro Unstable en wij, Livia Carli en Gianni Oliveri, als regisseurs, acteurs, docenten, administrateurs, secretaresses, promotors, schoonmaakpersoneel, portiers, technici, factotum ... en wat nodig is, vinden we uiteindelijk een ruimte om te werken, te proberen, te testen, gastheer te zijn voor andere bedrijven en kunstenaars in een veranderend pad. Bij ons de architect en acteur Sergio Raimondo, ontwerper van de ruimtes met grote zorgvuldigheid en professionaliteit.

Theater als synoniem voor leven, ontmoeten, uitwisselen en participeren tussen mensen en verschillende werelden omdat er bij elke voorstelling weer iets en anders kan gebeuren en waarom de concrete vraag, het punt van vereniging tussen acteur en toeschouwer: "U kunt altijd voor iedereen hetzelfde antwoorden met "ja". Er is iets gebeurd, gebeurt, gebeurt.

"Ik heb geen wonderen gezien, maar ik heb wel gezien dat er echt buitengewone mannen en vrouwen bestaan; buitengewoon voor de kwaliteit waarmee hun leven aan zichzelf heeft gewerkt ... Met vreugde probeerde ik anderen te leiden of iets met mij te doen; deze houding heeft onvermijdelijk moeten buigen voor de altijd oncomfortabele waarheid dat we pas beginnen te bestaan als we in dienst staan van een doel dat verder gaat dan onze voorkeuren of afkeer. "

Peterbeek