Turystyka piesza w Pałacu Arcos, wspinaczka po dzielnicach i ogrodach

Jest godzina czwarta po południu, a ja jestem tuż pod Dworcem PKP Arcos, tuż przy ruchliwej Alei Jezusa dos Navegantes, w centrum miasta. Miasto położone jest pomiędzy Lisboa i Cascais, w coraz bardziej popularnej z roku na rok dzielnicy Oeiras. Znajduję się w miejscu, w którym zaczyna się tworzyć gęstsze skupisko mieszkaniowe, schodzące w dół, w kierunku rzeki Tejo. Sam dworzec kolejowy ma wyrazisty, odważny, nowoczesny design, mieszankę kształtów i kolorów oraz przypominający schody dach. Jak wiadukt, tory kolejowe i łukowata ścieżka spacerowa przechodzą nad moją głową, dając wiele pożądanego cienia w tym gorącym dniu. Zaplanowałem już swój kurs na dzisiejszą wędrówkę i postanowiłem zrobić najpierw najtrudniejszą część, więc mój kierunek jest w górę, wzdłuż alei.

Oeiras e São Julião da Barra, Paço de Arcos e Caxias

Oeiras e São Julião da Barra, 2780 Oeiras, Portugal

Podążam chodnikiem, wzdłuż dużej konstrukcji o nowoczesnych kształtach, czystych liniach prostych i geometrycznych poszukiwaniach. Zawiera różne wieże dla apartamentów biurowych, z pominięciem widoku na pozostałe rezydencje. Po drugiej stronie drogi znajduje się wzgórze, gdzie roślinność rośnie swobodnie. Nawet jeśli na chwilę, budynki miejskie dzielą ziemię z naturalnym krajobrazem, nadając obszarowi bardziej przewiewny charakter. Za mną jest też jakaś duża srebrna rura, wychodząca z centrum miasta, wspinająca się na wzgórze i jadąca dalej. Jest to właściwie krótki tor kolejowy dla osobliwego tramwaju publicznego, który nigdy nie rozwinął się całkowicie, rozciągając się na około 1000 metrów.

Droga łagodzi nachylenie i prowadzi do podłużnego ronda wypełnionego drzewami i do Estrady Pałacu Arcos, po bokach której znajdują się wyższe mieszkania. Sklepy na parterze to głównie warsztaty samochodowe, mechanicy i stoiska oraz jedna lub dwie restauracje. Obecność roślinności jest ciągła, co sprawia, że aleja jest mniej szara. Wokół głównej drogi rozrastają się okolice. Budynki mają nie mniej niż dziesięć pięter każdy, a wewnętrzne ulice, gdzie ludzie spacerują, mają piękne ogrody, kawiarnie, i jest to przyjemne miejsce, nawet jeśli droga przynosi ciągłe pobudzenie.

Idę dalej, nadal podążając tą samą ulicą. Wspina się miękko i zaczyna opisywać lekką krzywą. Brązowawy chrust po lewej stronie ponownie zyskuje na bohaterstwie, a jednocześnie rezydencje ustępują miejsca firmom i firmom, a za każdą bramą wjazdową rosną magazyny. Dojazd do skrzyżowania, najbliższa sceneria jest bardzo zielona, z zadbanymi drzewami, krzewami i trawnikami, które odświeżają ulicę. Obudowa ustawiona jest w rzędach, a po prawej stronie znajduje się nowa seria firm motoryzacyjnych. Moja wędrówka prowadzi mnie w lewo, bo tam właśnie dochodzę do najwyższego stopnia dostępu do Parque das Perdizes.

Odpowiedni śpiew ptaków wita mnie, gdy wchodzę. Park wyrasta na wzgórze, obok i za niektórymi domami. Trawa została niedawno przycięta, a wyraźny zapach, który emanuje z zieleni podąża wzdłuż ścieżki. Trawnik, pofałdowany w małych wzlotach i upadkach, ma kilka miejsc, w których cięcie ujawniło pewną suchość, więc jasnozielony kolor, który wypełnia obszar, jest czasami łaty z rudą. Drewniane ławki rozrzucone wzdłuż płaskiej kamiennej ścieżki, idealne do jazdy na rowerze, dające różne widoki na okolicę i zbocze.

Parque das Perdizes

Parque das Perdizes, Av. António Bernardo Cabral de Macedo 42, 2770-219 Paço de Arcos, Portugal

Parque das Perdizes, czyli "partidges" park, to bardzo przyjazny i spokojny ogród, a nieustanny szmer przejeżdżających poniżej pojazdów, który nigdy tak naprawdę nie minął, nie wystarczy, aby zepsuć relaksujący spacer. Po pierwszych około 200 metrach natknąłem się na dziwną scenę rytualną, krąg cienkich, drewnianych menhirów wokół upadłego pnia. Wokół naturalnego ceremoniału nadal rozprzestrzeniają się trawniki, drzewa i krzewy kwiatowe, obecnie pod wielkimi, jasnoniebieskimi ścianami kompleksu handlowego Oeiras Parque, gdzie prowadzone są kolejne prace budowlane. Nie znalazłem wcześniej wielu ludzi, którzy cieszyliby się parkiem, ale bliżej jego ostatniego odcinka zaczynają się pojawiać. Stary mężczyzna siedzi odpoczywając, trzej młodzi ludzie chodzą po okolicy.

Brzęk miasta staje się znacznie głośniejszy. Ścieżka ogrodowa kończy się drogą prowadzącą prosto na duże rondo w prawo. Opuszczam park za sobą i przekraczam drogę, aby dotrzeć do zadaszenia budynku ratusza, gdzie mogę zrobić sobie przerwę. Stąd widzę nagły przystanek kolei rurowej od początku mojego spaceru, rondo z dużą fontanną wodną i rzeźbami skrzydeł, wokół których zestaw gołębi leci w kółko. A w oddali, poza krajobrazem budynków i krajobrazu, na Księżycowej Górze Sintry znajduje się romantyczny pałac. Ale jest jeszcze coś, co warto zobaczyć - jestem tuż przy wejściu do jednej z najważniejszych atrakcji Oeiras, Parque dos Poetas, i tam właśnie druga połowa mojej wędrówki po Pałacu Arcos zabierze mnie na kolejną!