Museo Etnográfico Textil Pérez Enciso Plasencia

ZALEŻNE OD EKSKOMUZY. DIPUTACJA CÁCERES.

Wojewódzkie Muzeum Włókiennictwa Etnograficznego mieści się w starym szpitalu Santa María, dziś kompleksie kulturalnym o tej samej nazwie. Jego budowa rozpoczyna się w XIV wieku i kończy w XVIII wieku, będąc pierwszą własnością rodziny Monroyów, będzie zależała od biskupstwa Plasencji, a w połowie XIX wieku od Soboru Prowincjalnego. To właśnie ta instytucja wojewódzka w 1984 roku decyduje się przeznaczyć budynek na cele kulturalne i przeprowadza renowację całego majątku, który otworzy swoje drzwi w 1987 roku.

W 1985 r. rozpoczęła się interwencja w obszarze poświęconym Muzeum, odpowiadająca rozbudowie dokonanej w XVIII w. pod patronatem biskupa Laso, której wspaniałe sklepienia z cegły eksponowanej, uratowane przez architekta, spełniały dobre kryteria. Reszta rehabilitacji zachowała kryteria nowoczesności tworząc przestronne i nowoczesne przestrzenie muzealne wzbogacone o przeprowadzony montaż.

Podstawowym funduszem Muzeum jest druga kolekcja, którą Pedro D. Enciso gromadzi od Placentino i którą nabywa Diputación. Osiemdziesiąt procent popularnych produktów z Caceres pragnie oddać hołd narodowi, podkreślając znaczenie jego wkładu w kulturalne i artystyczne wzbogacenie regionu, o którym ogólnie zapomniano przed wydarzeniami historycznymi i kulturalnymi o "większym znaczeniu".

MUZEUM ETNOGRAFICZNE WŁÓKIENNICTWA Diputación de Cáceres Plaza Marqués de la Puebla s / n 10600 PLASENCJA (Cáceres) Tel..: (927) 42.18.43 / 41.14.35. Faks (927) 40.20.02

SCHEDULE Środy do sobót, 11-14 oraz 17-20. Niedziele i święta od godz. 11.00 do 14.00. Poniedziałek i wtorek, nieczynne. LIPIEC I SIERPIEŃ: Od poniedziałku do soboty od 9:30 do 14:30. Niedziele i święta zamknięte

DIRECTORY ENTRY Wybór obiektów i zdjęć, które dają ogólne wyobrażenie o fundusze Muzeum. FIRST FLOOR

ROOM I ZARZĄDZANIE WOLNOŚCIĄ: proces produkcyjny i jego narzędzia. Wyroby włókiennicze i ich zastosowanie w zwykłych zadaniach: rolniczych, hodowlanych i domowych. Różnorodne przedmioty codziennego życia: ceramika, ceramika, miedź.

ROOM II ZAMKNIĘTY POPULARNY: kostium montehermosu, kabezabellozy i Torrejoncillo. Różne elementy, które składają się na popularne stroje: spódnice, torby, pończochy, buty, czapki, koce, koszule, chusteczki do nosa, spodnie, kamizelki, kurtki, podwiązki, fryzury, blaty, itp. SECOND FLOOR

ROOM III LINEN AND HOMEWORK: koszule, halki, rupiecie, fryzy, ręczniki, przód, narzuty, zestawy pościelowe, tkaniny rytualne itp.

ROOM IV ARTY TEKSTOWE ERUDYTY: tkaniny i koronki z jedwabiu, srebra i złota w ich zastosowaniu w sukni dworskiej i w świętych zdobieniach.

Pierwsza sala poświęcona jest MANUFACTURE OF WOOL. Proces produkcji tkanin znajduje odzwierciedlenie w niezbędnych narzędziach: klubach, zgarniaczach, wrzecionach, nawijarkach, wirujących kołach i krosnach, a wysoką jakość tkanin pozostałych z krosien widać w narzutach, kocach, torebkach siodełkowych, tapijosach itp. rozprowadzanych po całym pomieszczeniu. Obok wełny, wybór przedmiotów do użytku domowego, rolniczego i hodowlanego - zęby użytkowe, ciężary i miary, kawałki ceramiki, tłuczki, miedziane kotły - wraz z odtworzeniem łoża widokowego dają nam płytką wizję popularnego stylu życia.

CERAMICS odgrywa ważną rolę. Obok tradycyjnej ceramiki, pięknie reprezentowanej przez tę pochodzącą z Arroyo de la Luz i datowaną w XVI wieku, najbardziej dekoracyjna ceramika Talavera de la Reina, Puente del Arzobispo, Manises, etc., powszechnie używana na naszych ziemiach.

W drugiej sali, stosowanie tkanin wełnianych w TI-PICA CLOTHING niektórych miast w Cáceres-Montehermoso, Cabezabellosa i Torrejoncillo-oraz obszarów przygranicznych prowincji Toledo i Salamanka, dają możliwość sprawdzenia osobowości naszych tradycyjnych strojów, jak również pożyczki z innych obszarów. Kostium Montehermoso jest najlepiej reprezentowany i najbardziej znany w naszej Prowincji. Oprócz liczby sayas do 7 - musimy podkreślić jej niebieskie pończochy wełniane i czapkę z symboliki, która wskazuje na stan cywilny kobiety.

Kostium Cabezabellosa to suknia ślubna, a przed resztą mieszkańców Cáceres wyróżnia się kolorem oraz użyciem haftów polichromowanych i koralików bardziej typowych dla pobliskiej Salamanki.

Z garnituru Torrejoncillo wyróżnia się chusteczka do nosa "Gajos", charakteryzująca się barokowymi aplikacjami, które tworzą typową dekorację kwiatową, nadającą jej nazwę.

Trzecia sala jest rozmieszczona wokół LINEN i różnych przedmiotów wyposażenia wnętrz, demonstrując różnorodność i doskonałość stosowanych technik oraz ogromną wyobraźnię twórczą kobiety z Caceres, która zdołała przenieść ten rodzaj dzieła do kategorii dzieła sztuki. Układanie, haftowanie i koronki to techniki dekoracyjne powszechnie stosowane w ręcznikach, koszulkach, halkach, fryzurze, pościeli i obrusach. Obrzędy tranzytowe - narodziny, ślub, śmierć - miały swoje charakterystyczne ściereczki, bogato zdobione nawiązującymi do chwili symbolicznymi motywami.

Nie popularne ARTY TEKSTOWE ERUDITAS zajmują czwartą salę. Podstawą odzieży dworskiej i sakralnych ozdób były tkaniny jedwabne, hafty i koronki w srebrze i złocie. Wśród dworów podkreśla koszulę damską dworu kastylijskiego XVI wieku.

W ramach wspaniałej kolekcji koronek, którą Muzeum przechowuje, wyróżnia się koc koronkowy z Granady, który reprezentuje Rendición de Granada, wspaniała kopia, która kopiuje obraz Pradilli, obecnie w Palacio de Congresos de Madrid i datowany około 1882 roku.

Wśród zakonników niewątpliwie znajdują się fragmenty papieski Fernanda VI, zamówiony przez tego monarchę królewskiemu hafciarzowi Antonio Gómez de los Ríos i datowany na koniec XVIII wieku. Hafty, polichromie wykonane ze złota, perły i pereł, są w całości barokowe i godne podziwu pod względem realizmu, jaki nadają przedstawianym scenom Starego Testamentu.